Soms ben je murw. Geslagen. Geluld. Geargumenteerd. Geduld (ja, dat is een werkwoord). Gestreden. Gebeden. Gesmeekt. Gepoogd. Soms lijkt het even op.
Maar weet je wat murw betekent? Het werkwoord murwen (ik murwde) betekent zacht, week maken. En dat is ook precies wat er gebeurt. Als het op is, heb je geen weerstand meer. Je stopt met strijden. Je bent het vechten moe. Je valt - soms letterlijk - stil. En dat wil zeggen dat je je opent. Want wat zacht en week is, opent zich.
Wat zich opent laat het binnenste zien. Het hart. De kern. Dat wat jou de mens maakt die je bent. Voorbij het ik. Voorbij het ego. Na de overgave komt de acceptatie. Van hoe het is. En dat het niet anders is. Dan zo.
Eigenlijk zou het niet zo moeten zijn. Dat je eerst murw moet raken en dan pas die zachtheid, die openheid kunt laten zien. Het zou als vanzelf moeten zijn. Ontmurwd. Zoals je bent. Zoals je alles ziet en voelt en dus ook accepteert dat het zo is. Maar de praktijk is weerbarstig.
Jezelf ontmurwen wil zeggen dat je voorbij het proces van murw raken gaat. De zachtheid, de openheid worden deel van wie je bent. Niet dat je niet meer geraakt kunt worden. Dat je verhardt. Integendeel. Ontmurwen houdt in dat je te allen tijde accepteert wat er is. Wat dat ook is. En waar dan ook. Klinkt eenvoudig, is het niet.
Wat het je oplevert? Rust. Ruimte. Stilte. Van betekenis zijn voor jezelf en voor iedereen die om je heen is. Zien wat gezien moet worden. Luisteren naar wat gehoord moet worden. En daarop vanuit die zachtheid reageren. Zo help je ook anderen ontmurwen. Want het mooie van die zachtheid is dat er voor anderen ook geen ontkomen aan is. Ze worden in hun ziel geraakt. Soms zie je dat gebeuren. Lang niet altijd want het vraagt van die ander om dat ook te erkennen. Dat wil nog wel eens lastig zijn.
Wat mij betreft mag ontmurwen hét woord van 2018 en verder worden. Omdat het alles, alles en iedereen zachter maakt.
Maar weet je wat murw betekent? Het werkwoord murwen (ik murwde) betekent zacht, week maken. En dat is ook precies wat er gebeurt. Als het op is, heb je geen weerstand meer. Je stopt met strijden. Je bent het vechten moe. Je valt - soms letterlijk - stil. En dat wil zeggen dat je je opent. Want wat zacht en week is, opent zich.
Wat zich opent laat het binnenste zien. Het hart. De kern. Dat wat jou de mens maakt die je bent. Voorbij het ik. Voorbij het ego. Na de overgave komt de acceptatie. Van hoe het is. En dat het niet anders is. Dan zo.
Eigenlijk zou het niet zo moeten zijn. Dat je eerst murw moet raken en dan pas die zachtheid, die openheid kunt laten zien. Het zou als vanzelf moeten zijn. Ontmurwd. Zoals je bent. Zoals je alles ziet en voelt en dus ook accepteert dat het zo is. Maar de praktijk is weerbarstig.
Jezelf ontmurwen wil zeggen dat je voorbij het proces van murw raken gaat. De zachtheid, de openheid worden deel van wie je bent. Niet dat je niet meer geraakt kunt worden. Dat je verhardt. Integendeel. Ontmurwen houdt in dat je te allen tijde accepteert wat er is. Wat dat ook is. En waar dan ook. Klinkt eenvoudig, is het niet.
Wat het je oplevert? Rust. Ruimte. Stilte. Van betekenis zijn voor jezelf en voor iedereen die om je heen is. Zien wat gezien moet worden. Luisteren naar wat gehoord moet worden. En daarop vanuit die zachtheid reageren. Zo help je ook anderen ontmurwen. Want het mooie van die zachtheid is dat er voor anderen ook geen ontkomen aan is. Ze worden in hun ziel geraakt. Soms zie je dat gebeuren. Lang niet altijd want het vraagt van die ander om dat ook te erkennen. Dat wil nog wel eens lastig zijn.
Wat mij betreft mag ontmurwen hét woord van 2018 en verder worden. Omdat het alles, alles en iedereen zachter maakt.
RSS Feed