Wat is het lekker hè, dat gemekker. Over alles is wel iets te zeggen waardoor het ineens wat grijzer, wat kleurlozer wordt. En oh, wat zijn sommige mensen daar goed in. Je zou er soms moedeloos van worden. Want laten we wel wezen: gemekker haalt de 'jeu' uit het leven. Het is dodelijk voor de speelsheid. Terwijl we juist die zo hard nodig hebben.
Gemekker degradeert een mens = laat ik het maar duidelijk zeggen - tot geit. Wie het leven beschouwt als een aaneenschakeling van werkdagen afgewisseld met vrije dagen en vakantie, doet zichzelf en de mensen om haar (of hem) heen ernstig tekort. Volgens mij zou het zo moeten zijn dat we doen wat we doen omdat we dat willen. En niet omdat we dat moeten. En ja, dat is een luxe-uitspraak, dat realiseer ik me. En toch... Zelfs als je niet in een reguliere baan kunt werken, kun je iets moois van je leven maken. Zonder gemekker en met veel plezier.
Mijn jongste broer is daar het levende voorbeeld van. Op z'n elfde drie weken in coma gelegen. Daarna moest hij leren leven met een hersenbeschadiging. Inmiddels heeft hij z'n eigen werk gecreëerd als pianist voor ouderen. Dat doet hij al jaren en sinds een tijdje is dat ook betaald werk. Ik ben trots op hem. Op z'n doorzettingsvermogen, z'n plezier en zijn vermogen om helemaal aanwezig te zijn bij deze oudjes en daar zoveel plezier aan te beleven.
Mekkeren is een afleidingsmanoeuvre. Het is een simpele manier om niet te gaan voor wat je echt wilt. Het is het verschil tussen ouwehoeren en actie ondernemen. Niet dat je alles kunt veranderen. Maar je kunt altijd en overal met jezelf aan de slag. Mekkeraars zijn meestal ook mensen die het niet zo goed met zichzelf kunnen vinden.
Als je jezelf weet te ontmekkeren, schep je weer ruimte voor de speelsheid. Voor het plezier. En de verwondering. Je sluit jezelf niet langer af, maar stelt je open voor wat er op je afkomt. Zoals mijn jongste broer dat deed met zijn muziek. Hij werd gevraagd om eens voor oudjes te spelen; zag wat er gebeurde en van het een kwam het ander.
Bovendien worden kleuren feller, geluiden intenser, smaken verrassender en aanrakingen fijner als je stopt met mekkeren. Je staat weer open voor ontvangst. Voor genieten zeg maar. En vooral: voor al die verrassingen die het leven voor je in petto heeft.
Gemekker degradeert een mens = laat ik het maar duidelijk zeggen - tot geit. Wie het leven beschouwt als een aaneenschakeling van werkdagen afgewisseld met vrije dagen en vakantie, doet zichzelf en de mensen om haar (of hem) heen ernstig tekort. Volgens mij zou het zo moeten zijn dat we doen wat we doen omdat we dat willen. En niet omdat we dat moeten. En ja, dat is een luxe-uitspraak, dat realiseer ik me. En toch... Zelfs als je niet in een reguliere baan kunt werken, kun je iets moois van je leven maken. Zonder gemekker en met veel plezier.
Mijn jongste broer is daar het levende voorbeeld van. Op z'n elfde drie weken in coma gelegen. Daarna moest hij leren leven met een hersenbeschadiging. Inmiddels heeft hij z'n eigen werk gecreëerd als pianist voor ouderen. Dat doet hij al jaren en sinds een tijdje is dat ook betaald werk. Ik ben trots op hem. Op z'n doorzettingsvermogen, z'n plezier en zijn vermogen om helemaal aanwezig te zijn bij deze oudjes en daar zoveel plezier aan te beleven.
Mekkeren is een afleidingsmanoeuvre. Het is een simpele manier om niet te gaan voor wat je echt wilt. Het is het verschil tussen ouwehoeren en actie ondernemen. Niet dat je alles kunt veranderen. Maar je kunt altijd en overal met jezelf aan de slag. Mekkeraars zijn meestal ook mensen die het niet zo goed met zichzelf kunnen vinden.
Als je jezelf weet te ontmekkeren, schep je weer ruimte voor de speelsheid. Voor het plezier. En de verwondering. Je sluit jezelf niet langer af, maar stelt je open voor wat er op je afkomt. Zoals mijn jongste broer dat deed met zijn muziek. Hij werd gevraagd om eens voor oudjes te spelen; zag wat er gebeurde en van het een kwam het ander.
Bovendien worden kleuren feller, geluiden intenser, smaken verrassender en aanrakingen fijner als je stopt met mekkeren. Je staat weer open voor ontvangst. Voor genieten zeg maar. En vooral: voor al die verrassingen die het leven voor je in petto heeft.
RSS Feed
