Grappig woord - ontmaskeren. Zowel in het Frans, als het Duits en Engels is het bijna hetzelfde qua schrijfwijze en helemaal hetzelfde qua betekenis. Arracher le masque à quelqu'un - iemand het masker afrukken. Er zijn dagen dat ik het graag zou doen. Maar velen onder ons hebben dat liever niet. 'Oh please no, don't throw of my mask!'
Ontmaskeren heeft altijd iets mysterieus. Dat heeft natuurlijk te maken met het fenomeen masker. Maar misschien ook wel omdat je dit woord associeert met misdaad. Het lijkt erop dat wanneer je iemand ontmaskert, je haar of zijn echte persoonlijkheid ziet. Wat overigens in de meeste gevallen niet zo is. Want wie leeft er nou echt helemaal, voor 100% maskerloos?
Toch zou het prachtig zijn als we onszelf wat meer zouden ontmaskeren. Als we wat echter, wat meer onszelf zouden worden. Dat is misschien niet altijd prettig voor de mensen om je heen, voor de collega's, voor je vriendengroep of voor je familie. Maar probeer je maar eens voor te stellen hoe het zou zijn wanneer mensen - bijvoorbeeld in politiek of bedrijfsleven - hun ware gezicht zouden tonen. Wanneer ze zouden zeggen wat ze echt vinden - hoe lelijk of onaardig, bozig, verdrietig, gefrustreerd, vriendelijk of lief of grappig dat ook maar zou zijn.
Maar ja, dat masker hebben we niet voor niets opgezet. Het levert ons veel op. Of - en dat is ook heel begrijpelijk - het maakt het leven leefbaar, behapbaar, veilig. Daar komt bij dat we al van jongsaf aan leren dat het soms beter is om niet te zeggen en niet te tonen wat we echt vinden. (Gerard van Maasakkers heeft daar een prachtig liedje over: 'Bloemen zijn rood'.)
Toch loont het om jezelf langzaam maar zeker te ontmaskeren. Om geen status te ontlenen aan wat anderen van je te verwachten, maar vooral te leven naar wat je van jezelf verwacht. Naar wat echt bij jou past. Toegegeven, dat zal niet altijd even makkelijk zijn. Het zal wel eens een confrontatie of een teleurstelling opleveren. Maar de kans is levensgroot dat het je veel meer oplevert dan dat het je kost. Plezier. Avontuur. Inspiratie. Mensen die spontaan naar je lachen. Een geweldig gesprek met een kind. Een spontane ontmoeting op straat of in de supermarkt. Genieten van bijna niets. En soms een diepgevoeld geluksmoment. Omdat er niets meer in de weg staat van jou en wat je beleeft.
Ontmaskeren heeft altijd iets mysterieus. Dat heeft natuurlijk te maken met het fenomeen masker. Maar misschien ook wel omdat je dit woord associeert met misdaad. Het lijkt erop dat wanneer je iemand ontmaskert, je haar of zijn echte persoonlijkheid ziet. Wat overigens in de meeste gevallen niet zo is. Want wie leeft er nou echt helemaal, voor 100% maskerloos?
Toch zou het prachtig zijn als we onszelf wat meer zouden ontmaskeren. Als we wat echter, wat meer onszelf zouden worden. Dat is misschien niet altijd prettig voor de mensen om je heen, voor de collega's, voor je vriendengroep of voor je familie. Maar probeer je maar eens voor te stellen hoe het zou zijn wanneer mensen - bijvoorbeeld in politiek of bedrijfsleven - hun ware gezicht zouden tonen. Wanneer ze zouden zeggen wat ze echt vinden - hoe lelijk of onaardig, bozig, verdrietig, gefrustreerd, vriendelijk of lief of grappig dat ook maar zou zijn.
Maar ja, dat masker hebben we niet voor niets opgezet. Het levert ons veel op. Of - en dat is ook heel begrijpelijk - het maakt het leven leefbaar, behapbaar, veilig. Daar komt bij dat we al van jongsaf aan leren dat het soms beter is om niet te zeggen en niet te tonen wat we echt vinden. (Gerard van Maasakkers heeft daar een prachtig liedje over: 'Bloemen zijn rood'.)
Toch loont het om jezelf langzaam maar zeker te ontmaskeren. Om geen status te ontlenen aan wat anderen van je te verwachten, maar vooral te leven naar wat je van jezelf verwacht. Naar wat echt bij jou past. Toegegeven, dat zal niet altijd even makkelijk zijn. Het zal wel eens een confrontatie of een teleurstelling opleveren. Maar de kans is levensgroot dat het je veel meer oplevert dan dat het je kost. Plezier. Avontuur. Inspiratie. Mensen die spontaan naar je lachen. Een geweldig gesprek met een kind. Een spontane ontmoeting op straat of in de supermarkt. Genieten van bijna niets. En soms een diepgevoeld geluksmoment. Omdat er niets meer in de weg staat van jou en wat je beleeft.
RSS Feed