Iedere ouder wil zijn of haar kind graag volledig zien ontluiken. Maar wat is dat eigenlijk? Wat betekent het? En wat zie je dan gebeuren? Ieder mens is een persoon. Of liever, zoals we het in het Westen graag zien en zeggen: een persoonlijkheid. 'Nou dat is wel een persoonlijkheid zeg.' Dat heeft meestal de klank van een compliment en van iets onbereikbaars.; iets waar je tegenop kijkt. Alsof je dat zelf nooit kunnen hebben.
Je persoon is ten diepste niet meer dan wat je aantrekt. Een jas, een jurk, een overall. Het is dat wat je van jezelf ziet en wilt zien. Het is alles van jou wat in de loop van de tijd is ontstaan. De optelsom van je opvoeding, je keuzes, je familie en vrienden, je werk, je relatie(s), je hobby's en zo nog een paar dingen.
Je persoon - of je persoonlijkheid - is niet meer dan een masker, een buitenkant, een mozaïek van impressies, herinneringen, dromen, successen en mislukkingen, overwinningen en teleurstellingen en hier en daar een trauma. Een samenraapsel. Een boekenkast vol met titels waar geen lijn in valt te ontdekken. En dat hoeft ook niet. Want je persoon in niet wie je bent.
Als je jezelf wilt ontluiken, moeten de luiken eraf. Die jas uit, die jurk ook. Die overall moet weg. Het masker af. De boekenkast om. Ont-luiken wil zeggen dat je naar je diepste wezen gaat. Naar wie je echt bent. Naar wat jou kenmerkt. Wat jou jou maakt en niemand anders.
En wat gebeurt als je de luiken eraf haalt? Als je de muren omver gooit? En het dak eraf duwt? Dan is het huis van jouw persoon weg. Je persoonlijkheid is verdwenen. Je ego is weg. Er is niets meer. Stilte. Leegte.
Daar vind je wie je bent. Daar is het zelf. Daar waar niets is, is het allermeeste en het allermooiste. En dat ontdek je als je jezelf leert ont-luiken. Doe maar en ervaar hoe sterk je je verbonden kunt voelen. Met alles en iedereen. Want niemand is iets. Allemaal zijn we niets en niemand. En dat maakt iedereen gelijk.
Of heb jij wel eens de ene bloesem tegen de andere horen zeggen: 'Hee zus, ik ben lekker veel meer aan het ontluiken dan jij'? De bloesem bloesemt. De boom groeit. En verder niets. Zo is ontluiken. Laten gaan. Loslaten. No-thing. Do nothing.
Je persoon is ten diepste niet meer dan wat je aantrekt. Een jas, een jurk, een overall. Het is dat wat je van jezelf ziet en wilt zien. Het is alles van jou wat in de loop van de tijd is ontstaan. De optelsom van je opvoeding, je keuzes, je familie en vrienden, je werk, je relatie(s), je hobby's en zo nog een paar dingen.
Je persoon - of je persoonlijkheid - is niet meer dan een masker, een buitenkant, een mozaïek van impressies, herinneringen, dromen, successen en mislukkingen, overwinningen en teleurstellingen en hier en daar een trauma. Een samenraapsel. Een boekenkast vol met titels waar geen lijn in valt te ontdekken. En dat hoeft ook niet. Want je persoon in niet wie je bent.
Als je jezelf wilt ontluiken, moeten de luiken eraf. Die jas uit, die jurk ook. Die overall moet weg. Het masker af. De boekenkast om. Ont-luiken wil zeggen dat je naar je diepste wezen gaat. Naar wie je echt bent. Naar wat jou kenmerkt. Wat jou jou maakt en niemand anders.
En wat gebeurt als je de luiken eraf haalt? Als je de muren omver gooit? En het dak eraf duwt? Dan is het huis van jouw persoon weg. Je persoonlijkheid is verdwenen. Je ego is weg. Er is niets meer. Stilte. Leegte.
Daar vind je wie je bent. Daar is het zelf. Daar waar niets is, is het allermeeste en het allermooiste. En dat ontdek je als je jezelf leert ont-luiken. Doe maar en ervaar hoe sterk je je verbonden kunt voelen. Met alles en iedereen. Want niemand is iets. Allemaal zijn we niets en niemand. En dat maakt iedereen gelijk.
Of heb jij wel eens de ene bloesem tegen de andere horen zeggen: 'Hee zus, ik ben lekker veel meer aan het ontluiken dan jij'? De bloesem bloesemt. De boom groeit. En verder niets. Zo is ontluiken. Laten gaan. Loslaten. No-thing. Do nothing.
RSS Feed