Alles wat je meemaakt is ergens in je opgeslagen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat alles wat wij meemaken ergens collectief opgeslagen is. Als mens hoef je meestal niet zoveel moeite te doen om terug te komen bij wat zich vroeger afspeelde. Praat eens met je broer of zusje. Zoek een oude vriend op. Neem je moeder, vader, opa, oma mee uit eten en er gaan lades in je geheugen open. En daar komen herinneringen uit waarvan je soms niet meer wist dat je ze had.
Veel mensen houden ervan om terug te kijken. Om te wroeten in wat was. Om opnieuw te analyseren hoe de dingen kwamen. Waar ze vandaag kwamen. En hoe het kwam dat ze zoveel met je deden. Dat kan heel goed om helpen om jezelf en de ander beter te begrijpen. Het kan inzicht opleveren. Begrip. Verklaringen.
Maar het verandert nooit meer. Als mens leef je nou eenmaal van moment tot moment. De stomme dingen die je nu doet of die je zijn aangedaan gaan niet meer weg. Ze zijn gebeurd. Terecht of onterecht - daar gaat het uiteindelijk niet om. Het was zo. Toen.
Praten over wat was is een vorm van ontluchten. Als je vertelt over wat je is overkomen of wat je hebt geflikt, helpt dat zeker om er verder mee te komen. Het lucht op. Je begrijpt jezelf en de ander beter. Je bent misschien opgelucht. Maar nog niet ontlucht.
Jezelf ontluchten kan alleen in stilte. In rust. Als je echt bij jezelf komt. Het geeft ook geen geluid. Integendeel, geluid leidt af. En het fijne van diepgaand ontluchten is dat het niet alleen lucht geeft, maar ook licht. Je gaat helderder zien. Je gaat je lichter voelen. De boosheid gaat eraf. De frustratie verdwijnt. Het gevoel van onbehagen vertrekt. Je wordt losser. Warmer. Vriendelijker. Liefdevoller.
Jezelf ontluchten is eigenlijk hetzelfde als jezelf verlichten. Het gewicht gaat eraf. De gewichtigheid trouwens ook. Doordat je licht bent ga Je meer stralen. En een van de mooiste effecten daarvan is dat je meer gezien wordt. Voor wie je echt bent.
En het allermooiste is nog wel dat we dat allemaal kunnen. Je hoeft er namelijk eigenlijk helemaal niets voor te kunnen. Iedereen kan zitten, staan of liggen. Iedereen kan stil zijn. En iedereen kan na een tijdje oefenen ook die innerlijke stemmen tot zwijgen brengen. Eerst tien seconden. Dan een minuut. En zo steeds langer.
En dan, even daarna, voel je het: compleet ontlucht. He he. Je hebt het gevonden: de lichtheid van je bestaan. Gefeliciteerd.
Veel mensen houden ervan om terug te kijken. Om te wroeten in wat was. Om opnieuw te analyseren hoe de dingen kwamen. Waar ze vandaag kwamen. En hoe het kwam dat ze zoveel met je deden. Dat kan heel goed om helpen om jezelf en de ander beter te begrijpen. Het kan inzicht opleveren. Begrip. Verklaringen.
Maar het verandert nooit meer. Als mens leef je nou eenmaal van moment tot moment. De stomme dingen die je nu doet of die je zijn aangedaan gaan niet meer weg. Ze zijn gebeurd. Terecht of onterecht - daar gaat het uiteindelijk niet om. Het was zo. Toen.
Praten over wat was is een vorm van ontluchten. Als je vertelt over wat je is overkomen of wat je hebt geflikt, helpt dat zeker om er verder mee te komen. Het lucht op. Je begrijpt jezelf en de ander beter. Je bent misschien opgelucht. Maar nog niet ontlucht.
Jezelf ontluchten kan alleen in stilte. In rust. Als je echt bij jezelf komt. Het geeft ook geen geluid. Integendeel, geluid leidt af. En het fijne van diepgaand ontluchten is dat het niet alleen lucht geeft, maar ook licht. Je gaat helderder zien. Je gaat je lichter voelen. De boosheid gaat eraf. De frustratie verdwijnt. Het gevoel van onbehagen vertrekt. Je wordt losser. Warmer. Vriendelijker. Liefdevoller.
Jezelf ontluchten is eigenlijk hetzelfde als jezelf verlichten. Het gewicht gaat eraf. De gewichtigheid trouwens ook. Doordat je licht bent ga Je meer stralen. En een van de mooiste effecten daarvan is dat je meer gezien wordt. Voor wie je echt bent.
En het allermooiste is nog wel dat we dat allemaal kunnen. Je hoeft er namelijk eigenlijk helemaal niets voor te kunnen. Iedereen kan zitten, staan of liggen. Iedereen kan stil zijn. En iedereen kan na een tijdje oefenen ook die innerlijke stemmen tot zwijgen brengen. Eerst tien seconden. Dan een minuut. En zo steeds langer.
En dan, even daarna, voel je het: compleet ontlucht. He he. Je hebt het gevonden: de lichtheid van je bestaan. Gefeliciteerd.
RSS Feed