Lubberen. Flodderen. Lobberen - da's oud Nederlands voor lubberen. Je wordt er niet blij van. Zeker niet als het om kleding gaat. Want als die lubbert, doet het iets wat niet de bedoeling is. Dan heb je de verkeerde maat, op een foute temperatuur gewassen, of slechte kwaliteit stof. Of je bent enorm afgevallen en hebt je kledingcollectie nog niet daarop aangepast.
In het leven lubberen we ook heel wat af. Ineens begint je relatie te flodderen. Of het gevoel bekruipt dat je werk zo los begint te zitten - en je denkt 'willen ze van me af?' Je lobbert lekker een beetje in je opleiding of je training of je cursus. En al die vriendinnen, die lubberen er ook maar wat bij. Nee, echt, soms voelt het alsof je een compleet lubberleven leidt. Je hebt het gewoon allemaal niet meer in de hand. Je dagen komen uit de was en je ziet dat ze totaal niet meer zijn wat ze waren.
Dan wordt het tijd om jezelf te gaan ontlubberen. Het goede nieuws: je hoeft er niet voor naar de sportschool en ook niet naar een therapeut of goeroe. Je hoeft niet ineens diep-religieus te worden, of juist totaal agnost. Integendeel, om jezelf te ontlubberen hoef je alleen maar even weg te gaan. Stukkie lopen, fietsen. Rondje met het hondje. Of laat voor de aardigheid je baas of je collega eens uit.
Jezelf ontlubberen wil alleen maar zeggen dat je jezelf helpt om te zien waar je bent. Waar je staat. En wat je staat is. En daar verder niet te lang bij stil te staan. Want doordat je het ziet, verandert het al. Eigenlijk net als met die lubberende broek. Je ziet het en je neemt een besluit. 'Prima zo.' 'Gaat vandaag nog weg.' 'Misschien kan ik iemand er nog een plezier mee doen.' Nou ja, verzin zelf maar wat.
Het fijne van jezelf ontlubberen is dat je kiest voor losheid in plaats van strakheid. Je zoekt de ruimte; maakt die zonodig. En dan voel je vanzelf wat bij je past. Of je baan, je relatie, je vriendschap, je loopbaan nog past. En zelfs als het dan 'nee' is, hoef je nog niet meteen aan drastische maatregelen te denken. Laat maar even sudderen. De duidelijkheid komt vanzelf. Duurt misschien nog een dag, een week, een paar maanden. Maakt niet uit. Je bent ontlubberd, dus je hebt ruimte en tijd en rust. En dat is heel wat waard.
In het leven lubberen we ook heel wat af. Ineens begint je relatie te flodderen. Of het gevoel bekruipt dat je werk zo los begint te zitten - en je denkt 'willen ze van me af?' Je lobbert lekker een beetje in je opleiding of je training of je cursus. En al die vriendinnen, die lubberen er ook maar wat bij. Nee, echt, soms voelt het alsof je een compleet lubberleven leidt. Je hebt het gewoon allemaal niet meer in de hand. Je dagen komen uit de was en je ziet dat ze totaal niet meer zijn wat ze waren.
Dan wordt het tijd om jezelf te gaan ontlubberen. Het goede nieuws: je hoeft er niet voor naar de sportschool en ook niet naar een therapeut of goeroe. Je hoeft niet ineens diep-religieus te worden, of juist totaal agnost. Integendeel, om jezelf te ontlubberen hoef je alleen maar even weg te gaan. Stukkie lopen, fietsen. Rondje met het hondje. Of laat voor de aardigheid je baas of je collega eens uit.
Jezelf ontlubberen wil alleen maar zeggen dat je jezelf helpt om te zien waar je bent. Waar je staat. En wat je staat is. En daar verder niet te lang bij stil te staan. Want doordat je het ziet, verandert het al. Eigenlijk net als met die lubberende broek. Je ziet het en je neemt een besluit. 'Prima zo.' 'Gaat vandaag nog weg.' 'Misschien kan ik iemand er nog een plezier mee doen.' Nou ja, verzin zelf maar wat.
Het fijne van jezelf ontlubberen is dat je kiest voor losheid in plaats van strakheid. Je zoekt de ruimte; maakt die zonodig. En dan voel je vanzelf wat bij je past. Of je baan, je relatie, je vriendschap, je loopbaan nog past. En zelfs als het dan 'nee' is, hoef je nog niet meteen aan drastische maatregelen te denken. Laat maar even sudderen. De duidelijkheid komt vanzelf. Duurt misschien nog een dag, een week, een paar maanden. Maakt niet uit. Je bent ontlubberd, dus je hebt ruimte en tijd en rust. En dat is heel wat waard.
RSS Feed