Ieder van ons kent het begrip ontleden. Meestal van de taallessen, vaak ook van scheikunde of aanverwante vakken. Ontleden betekent volgende de online Van Dale: in delen scheiden; in zinsdelen ontbinden; de afzonderlijke delen onderzoeken. Maat het is ondertussen natuurlijk veel meer. Het lijkt erop dat we een nieuwe nationale hobby hebben gevonden: onszelf ontleden.
Afgezien van het feit dat het volgens de letterlijke betekenis helemaal niet kan - je zou dan verschillende delen van je lijf moeten amputeren om ze vervolgens te onderzoeken; beter van niet - kun je je ook serieus afvragen wie daar nou echt beter van wordt. Begrijp me goed, het valt te prijzen als je naar jezelf wilt kijken; als je zelfonderzoek doet en je verdiept in wat je een beter mens kan maken. Mediteren, mindfulness, yoga, tai chi en wat al niet meer - ik ben er groot voorstander van dat zoveel mogelijk mensen een van die vormen serieus gaan doen. De wereld wordt er echt beter van.
Maar alsjeblieft laat dat ontleden achterwege. Wie je ook bent, wat je ook bent, waar je ook bent, wat je ook doet - het is wat het is. En dat is geen Friese nuchterheid. Nee, dat is de stap naar acceptatie. Naar radicale acceptatie. Naar leven in het nu.
Al dat ontleden levert namelijk vooral heel veel strijd op. Strijd met jezelf. Strijd met de ander. Strijd met de wereld. Waarmee ik niet wil zeggen dat er niets is om voor te strijden. Want dat is er zeker wel. Maar het ontleden leidt tot onzinnige strijd. Die je bovendien nooit wint. Ontleden leidt tot dualiteit; tot het diepgaand bezig zijn met onderscheid, met wat jou anders en uniek maakt. Beter, mooier, slimmer, sterker, verstandiger, wijzer, speelser, avontuurlijk, directer, rationeler, gevoeliger enzovoorts dan de ander. Waar is je verbinding met die ander dan op gebaseerd? Niet op gelijkheid in elk geval.
Dus stop met jezelf ontleden. Het is goed. Jij bent goed. Accepteer. Leer. En word meer. Besef dat je geen menselijk wezen bent waar zo en dan wat spiritualiteit in sijpelt; nee je bent een spiritueel wezen in een menselijk omhulsel. Als je zo naar jezelf en de wereld om je heen kijkt, zul je verbaasd zijn het gemak en het geluk waarmee je kunt leven. Alles is er al. In jou en buiten. Als je gaat ontleden ga je het in stukjes knippen. Daar wordt het niet beter van. Als je jezelf heel wilt maken leef je vanuit acceptatie. Helemaal. Je zult merken hoeveel aangenamer het is om al die innerlijke en uiterlijke strijd achter je te laten. Rust. Stilte. Evenwicht. Hè hè.
Afgezien van het feit dat het volgens de letterlijke betekenis helemaal niet kan - je zou dan verschillende delen van je lijf moeten amputeren om ze vervolgens te onderzoeken; beter van niet - kun je je ook serieus afvragen wie daar nou echt beter van wordt. Begrijp me goed, het valt te prijzen als je naar jezelf wilt kijken; als je zelfonderzoek doet en je verdiept in wat je een beter mens kan maken. Mediteren, mindfulness, yoga, tai chi en wat al niet meer - ik ben er groot voorstander van dat zoveel mogelijk mensen een van die vormen serieus gaan doen. De wereld wordt er echt beter van.
Maar alsjeblieft laat dat ontleden achterwege. Wie je ook bent, wat je ook bent, waar je ook bent, wat je ook doet - het is wat het is. En dat is geen Friese nuchterheid. Nee, dat is de stap naar acceptatie. Naar radicale acceptatie. Naar leven in het nu.
Al dat ontleden levert namelijk vooral heel veel strijd op. Strijd met jezelf. Strijd met de ander. Strijd met de wereld. Waarmee ik niet wil zeggen dat er niets is om voor te strijden. Want dat is er zeker wel. Maar het ontleden leidt tot onzinnige strijd. Die je bovendien nooit wint. Ontleden leidt tot dualiteit; tot het diepgaand bezig zijn met onderscheid, met wat jou anders en uniek maakt. Beter, mooier, slimmer, sterker, verstandiger, wijzer, speelser, avontuurlijk, directer, rationeler, gevoeliger enzovoorts dan de ander. Waar is je verbinding met die ander dan op gebaseerd? Niet op gelijkheid in elk geval.
Dus stop met jezelf ontleden. Het is goed. Jij bent goed. Accepteer. Leer. En word meer. Besef dat je geen menselijk wezen bent waar zo en dan wat spiritualiteit in sijpelt; nee je bent een spiritueel wezen in een menselijk omhulsel. Als je zo naar jezelf en de wereld om je heen kijkt, zul je verbaasd zijn het gemak en het geluk waarmee je kunt leven. Alles is er al. In jou en buiten. Als je gaat ontleden ga je het in stukjes knippen. Daar wordt het niet beter van. Als je jezelf heel wilt maken leef je vanuit acceptatie. Helemaal. Je zult merken hoeveel aangenamer het is om al die innerlijke en uiterlijke strijd achter je te laten. Rust. Stilte. Evenwicht. Hè hè.
RSS Feed