Jezelf ontknopen

Wens je jezelf geregeld een spannende ontknoping? Of heb je het liever allemaal wat meer voorspelbaar? Zoek je in het leven voortdurend iets nieuws? Of vind je het eigenlijk allemaal wel prima zo? Voor alle duidelijkheid: welke vraag je ook met 'ja' beantwoordt, het is allemaal goed. Als je het bij jou past - prima. En als het niet bij je past, maar nou eenmaal zo is, ook goed.
Het leven is op zichzelf namelijk al één grote ontknoping. Of je dat nou wilt of niet. Je vergaart hoe dan ook steeds meer inzicht. Naarmate je ouder wordt, kijk je meer door de dingen heen. Je gaat meer inzien wat drijfveren van mensen zijn. Waarom ze doen wat ze doen. 
Dat begrijpen is overigens lang niet altijd prettig. Je ziet niet alleen de schoonheid, maar ook de lelijkheid. De wonden die mensen hebben opgelopen. De strijd die ze maar niet aangaan. Of juist wel. En wat dat met ze doet. Naast de liefde en de warmte, ga je ook steeds beter de pijn en het leed zien. Je zou dus zeggen dat het er niet makkelijker op wordt.
Hoe moeilijk of makkelijk het wordt, hangt vooral van jezelf af. Hoe ga je om met de dingen die tegenvallen? Met de mensen die tegen je lijken te zijn? Met gebeurtenissen waar je geen invloed op lijkt te hebben? Met verlies en tegenslag? Met zwaar weer in jouw leven, of dat van mensen die je dierbaar zijn? 
Je kunt daarvan enorm in de knoop raken. Van alles - van het grootste tot het kleinste - kan je leven volledig op z'n kop zetten. Maar het mooie is dat je zelf het touwtje in handen hebt. Je bent je eigen ontknoping. Jij kunt de kluwen ontwarren. Misschien soms met een beetje hulp. 
Je ontknoping begint met zien wat echt waarde heeft. Met in - zicht dus. Je moet eerst in zicht brengen wat echt belangrijk is. Dat leren zien. Dat leren herkennen en erkennen. En jazeker, dat is de liefde voor je kinderen, je partner, je ouders en vele anderen. Maar er is iets dat nog veel dieper gaat. Dat universeel is. En daardoor lastiger te zien en te voelen. 
Dat is universele liefde. Vanuit het besef dat alles en iedereen met elkaar verbonden is. Verknoopt, zou je kunnen zeggen. Als je dat voelt, ervaart - weet je dat niemand ten diepste beter, mooier, sterker, slimmer is dan een ander. Dat we allemaal uiteindelijk hetzelfde zijn en hetzelfde willen. Gezien worden. Er mogen zijn. Herkend en erkend worden. En vooral en bovenal: geliefd zijn. Niet vanuit hunkering. Maar vanuit het allerdiepste besef dat dit uiteindelijk is waarom we allemaal hier zijn. Om te beseffen dat de verbinding met onszelf alleen kan ontstaan vanuit de verbinding met alles en iedereen die ons omringt. Dat is pas een ontknoping!