Keurig gedaan hoor. Ik hoop niet dat ik het ooit zo tegen onze dochters heb gezegd. Het woord keurig roept een recalcitrantie in mij op die ik het meest heftig ervoer toen ik nog in een klein protestants-christelijk dorp in Noordoost Friesland woonde. Keurig dorp. Keurig mensen. Keurige christenen ook. Maar ondertussen...
Keurigheid en braafheid mogen wat mij betreft uit het woordenboek geschrapt. Het zijn typisch anti-vooruitgangswoorden. Ze staan in de weg van groei, van verandering, van verbetering. Stel je maar eens voor dat Einstein, Edison of Elon Musk keurige, brave types zouden zijn. Nee, de wereld heeft meer aan types die anders willen en het dus gewoon ook anders doen. Tegen de stroom in. Dwarsdenkers. Daarom heb ik de afgelopen keer op de Partij voor de Dieren gestemd. De enige partij die bereid is om - tegen de keurige stroom in - te pleiten voor de verschuiving van economische waarden naar humane waarden.
Daarom roep ik iedereen op om te ontkeurigen! Werp het keurslijf (ja - dat heeft een direct verband met keurig) af! (Dit zijn al twee uitroeptekens en daar ben ik normaliter heeft zuinig mee...) Het levert je niks op behalve stress en verkeerde keuzes. Want diep van binnen zijn we niet keurig en braaf. Niet netjes en geordend. Neem nou ons lichaam. We zijn voortdurend in verval. Eén groot rottingsproces speelt zich in ons binnenste af. En daardoor groeien we. Daardoor vernieuwt ons lijf zich continu. Zonder dood geen leven.
Ontkeurigen is wat mij betreft allereerst een pleidooi voor het leven. Om de chaos en het onverwachte te omarmen. Om te accepteren - compleet en helemaal - wat er komt. Om echt en goed te zien wat er is, wat zich afspeelt. Om stil te staan en stil te worden. Om ruimte te zoeken en te vinden waar niemand het verwacht. En om diep binnenin jezelf te kijken. Wie leeft daar? Wat leeft daar?
Jezelf ontkeurigen gaat niet zonder slag of stoot. Je levert er vast wel wat voor in. Niet belangrijk. Het gaat om wat je ervoor terug krijgt. Het gaat nooit om wat was. Het gaat ook niet om wat komt. Het gaat om wat is. Nu. Hier. Jij. Als je keurigheid en de braafheid laat vallen, komt de schoonheid tevoorschijn. Je gaat gezien worden voor wie je echt bent. Voor de belofte die jij bent voor de wereld. En geloof me: die ben je! (Dit laatste uitroepteken was een moetje)
Keurigheid en braafheid mogen wat mij betreft uit het woordenboek geschrapt. Het zijn typisch anti-vooruitgangswoorden. Ze staan in de weg van groei, van verandering, van verbetering. Stel je maar eens voor dat Einstein, Edison of Elon Musk keurige, brave types zouden zijn. Nee, de wereld heeft meer aan types die anders willen en het dus gewoon ook anders doen. Tegen de stroom in. Dwarsdenkers. Daarom heb ik de afgelopen keer op de Partij voor de Dieren gestemd. De enige partij die bereid is om - tegen de keurige stroom in - te pleiten voor de verschuiving van economische waarden naar humane waarden.
Daarom roep ik iedereen op om te ontkeurigen! Werp het keurslijf (ja - dat heeft een direct verband met keurig) af! (Dit zijn al twee uitroeptekens en daar ben ik normaliter heeft zuinig mee...) Het levert je niks op behalve stress en verkeerde keuzes. Want diep van binnen zijn we niet keurig en braaf. Niet netjes en geordend. Neem nou ons lichaam. We zijn voortdurend in verval. Eén groot rottingsproces speelt zich in ons binnenste af. En daardoor groeien we. Daardoor vernieuwt ons lijf zich continu. Zonder dood geen leven.
Ontkeurigen is wat mij betreft allereerst een pleidooi voor het leven. Om de chaos en het onverwachte te omarmen. Om te accepteren - compleet en helemaal - wat er komt. Om echt en goed te zien wat er is, wat zich afspeelt. Om stil te staan en stil te worden. Om ruimte te zoeken en te vinden waar niemand het verwacht. En om diep binnenin jezelf te kijken. Wie leeft daar? Wat leeft daar?
Jezelf ontkeurigen gaat niet zonder slag of stoot. Je levert er vast wel wat voor in. Niet belangrijk. Het gaat om wat je ervoor terug krijgt. Het gaat nooit om wat was. Het gaat ook niet om wat komt. Het gaat om wat is. Nu. Hier. Jij. Als je keurigheid en de braafheid laat vallen, komt de schoonheid tevoorschijn. Je gaat gezien worden voor wie je echt bent. Voor de belofte die jij bent voor de wereld. En geloof me: die ben je! (Dit laatste uitroepteken was een moetje)
RSS Feed