Ik heb geen idee wat jouw associaties zijn bij fröbelen, maar ik denk aan kinderlijk, amateuristisch en niet zo heel erg serieus. Het lijkt mij een goed idee om daarmee op te houden. Fröbelen wil zeggen dat je eromheen draait. Dat je in de periferie blijft en je onderwerp - en dus jezelf - niet serieus neemt.
Natuurlijk weet ik ook wel dat spelenderwijs de mooiste dingen ontstaan, maar het is essentieel om een goed en scherp verschil te maken tussen doelgerichte speelsheid en spelletjes doen. Dat is wel een lastig onderscheid overigens, want hoe los en hoe gestructureerd moet het dan zijn? Daar is niet zomaar een formule voor te geven. Het verschilt per situatie; per vraag; per onderwerp en per persoon.
Jezelf ontfröbelen - laten we het maar persoonlijk maken - wil zeggen dat je niet bang bent om jezelf serieus te nemen. In alles wat je doet. Dat is niet tegenstrijdig met speelsheid. Integendeel, het schept juist de ruimte om dan binnen een context of structuur te doen. En hoe doe je dat dan? Door echt naar jezelf te kijken en te luisteren. Door bij je gevoel te blijven. Door je intuïtie te volgen. Door te beseffen wie je bent en vooral wat je hier te doen hebt.
Doe je dat met heel je hart en ziel dan blijft er weinig ruimte over voor gefröbel (sorry Herr Fröbel). Niet dat er dan niets meer te lachen valt. Juist wel. En juist ook veel makkelijker. Als je jezelf ontfröbelt, zul je veel meer jezelf zijn. Je komt dichter bij je kern. bij wie jij echt bent. En ik voorspel je, dan valt er heel wat meer te lachen en heel wat minder te fröbelen.
Dus wees als een kind. Ga totaal op in wat je doet. Doe het volledig, compleet en totaal. Verlies jezelf erin voor mijn part. Geef je eraan over. Laat al het andere los. Daar en daarin ligt je geluk. Je voldoening. Begin vandaag nog. Nu meteen. Ontfröbel jezelf en ontdek de schoonheid van jezelf en je zelf.