Jezelf ontdekken

De meeste mensen hebben het wel eens gezien: een klein kind dat zichzelf ontdekt. Dat uit nieuwsgierigheid aan zijn of haar eigen lichaam gaat plukken en gaat uitproberen wat er gebeurt als je dit of dat doet. Prachtig.
Ook als volwassene valt er nog heel wat te ontdekken - al dan niet met hulp van anderen. Zo ontdek je van alles over jezelf op het moment dat je een relatie aangaat. En - als je dat wilt - blijft dat maar doorgaan, ook als je al langer bij elkaar bent. 
Maar wat is ontdekken nou eigenlijk echt? Ont-dekken. Niet meer bedekken. Het deksel, de bedekking eraf halen. En wat ga je dan zien? Wat zie je van jezelf als je er alles, alles eraf haalt? Dan komt je kern tevoorschijn. Wie je echt bent. De persoon, de mens, de ziel die het allerdiepst binnenin je zit.
Ontdaan van alle sociale conventies. Alle culturele, religieuze en andere 'belastingen' gestript. Zonder alle al dan niet door trauma's beladen emoties. Alle inter-relationele gevoeligheden eraf gehaald. En het denken even helemaal op de achtergrond.
Wat blijft er dan van je over? Wie ben je dan? Wat maakt die kern van jou zo ontzettend mooi? Wat straalt die uit? En waarom straalt je ziel, je echte zelf juist dat uit, en niet iets anders?
Er zijn wel honderdduizend manieren om dat proces van ont-dekken op te starten en vol te houden. Een van de belangrijkste voorwaarden: je moet jezelf niet voor lief nemen. Je moet de wil hebben om dat deksel eraf te tillen. En vervolgens het lef hebben om echt te zien wat daaronder ligt. Om door de lagen en de spinnenwebben heen te kijken. Om alles aan de kant te duwen wat je echte kern versluiert, verduistert, verdonkeremaant. 
En doe dat in de wetenschap dat wat je zult zien prachtig is. De wereld om ons heen lijkt nogal eens te zeggen dat we duister en negatief zijn, maar in de kern is dat absoluut niet waar. Til het deksel maar op en kijk maar goed. Je zult meteen, na een tijdje of langzaam maar zeker ontdekken welke belofte jij bent voor de wereld.