Jezelf ontbubbelen

Zo, ik kom net uit een bubbel. Een goede bubbel. Zo een waar ik altijd in moet zitten als ik goede teksten wil schrijven. Je mag het ook flow noemen. Of 'er helemaal in zitten'. Dat is erg lekker trouwens, want de wereld om me heen verdwijnt dan min of meer. Het is ook veel meer dan alleen concentratie en focus. Vaak denk ik achteraf 'huh, heb ik dat geschreven?'
Je bubbel is een begrip geworden. En de bubbel die daarmee bedoeld wordt is niet zo'n beste. Want gecreëerd door het fenomeen van de social media. Je krijgt alleen maar meer van waar je je toch al mee omringt. Doodeng als je 't mij vraagt. Want in zo'n bubbel ontstaan rare gedachten, vreemde kronkels, waanideeën. Juist omdat je steeds bevestigd wordt in wat je vindt, voelt, denkt, zegt, leest en post. 
Maar bubbels gaan verder. Talloze mensen zitten ook in de bubbel van werk, relatie, status, vriendschap. Van dingen voor lief nemen omdat ze nou eenmaal zou (gegaan) zijn. En omdat het misschien wel lekker makkelijk is. Zo bubbel je dan al rollend en soms ook stuiterend naar het einde. Om daar tot conclusie te komen dat het binnen die bubbel weliswaar heel veilig was, maar ook bloedsaai. 
Dus ontbubbel jezelf. Stap even uit je eigen persoontje, neem een paar meter afstand en kijk. Luister. Voel. Wie is dat eigenlijk die daar staat? Wat wil die mens? Hoe manifesteert die persoon zich? Wat betekent ze? Voor zichzelf? Voor anderen? Wat vindt ze van zichzelf? Wat vindt ze goed en mooi? En wat valt in de categorie 'ben ik niet blij mee'?
Trek jezelf uit de sleur. Sleur jezelf uit de groef. En graaf dan eens een paar tandjes dieper. Naar je echtheid. Naar dat wat je eigenlijk echt wilt. Naar wie je wilt zijn in plaats van wat je omgeving van je maakt. Prik door die bubbel heen. Dan trekt de mist op. De sluier valt weg. Alles krijgt kleur en betekenis. Je gaat het zien. Voelen. Ruiken. Horen. En dan merk je ineens dat het van binnen gaat bubbelen. Je bruist. Van energie. Olé!