Wie kent hem nog, deze legendarische kreet van Joe Gideon, uit de jaren '70 film 'All that jazz'. Afgelopen week was het in mijn leven ook een beetje showtime - al had ik daar gelukkig niet de ingrediënten voor nodig die Joe Gideon op de been hielden (drugs, medicijnen en seks). Samen met 24 jongeren uit Nederland, Griekenland en Turkije werkten we keihard een 24 posters met hun issues.
Het was een prachtweek en niet alleen vanwege het weer en de lokatie. Samenwerken met zulke betrokken en bij tijden gepassioneerde jongeren is een groot plezier. Deze jonge mensen zijn onze toekomst. Als wij het niet meer kunnen, zullen zij het stokje overnemen. En dan is het mooi om te ontdekken dat er veel onderwerpen zijn die hen na aan het hart liggen.
Inmiddels is iedereen weer thuis (op twee Nederlandse jongeren na die nog een weekje zomerkamp eraan vast plakken) - met poster. Ik zou graag de gezichten van de toeschouwers zien als deze posters aan anderen worden gepresenteerd, op school of thuis of op een andere plek. De onderwerpen zullen de tongen ongetwijfeld los maken. Zo maakte een van de Turkse meisjes een poster over het geweld van mannen tegen vrouwen. Terwijl - zo maakt zij volstrekt duidelijk - iedere man op de wereld is gezet door een vrouw; of beter: zijn moeder.
Een van de Griekse meisjes vat prachtig in woorden hoe erg pesten is. Het vernietigt het zelfvertrouwen van kinderen en dat is afschuwelijk. Een van de Nederlandse meiden maakt zich druk over de hoge inkomens van topsporters en of ze daarmee misschien niet meer kunnen doen dan een groot huis en dure auto van aanschaffen. En zo komen meer pittige onderwerpen langs: de schuldenlast van Griekenland, de mijnramp in Soma, 'freedom of thougth', diversiteit en cultuur. Oh ja, en een prachtige positieve en onverwachte invalshoek: de kracht van een glimlach ten opzichte van de relatieve zwakte van woorden. Kijk zelf maar even en laat je inspireren door Advertise Yourself. En nu op naar Brussel. Want de EU moet natuurlijk weten wat er omgaat in de hoofden en de harten van haar jonge burgers. It's showtime folks!
Het was een prachtweek en niet alleen vanwege het weer en de lokatie. Samenwerken met zulke betrokken en bij tijden gepassioneerde jongeren is een groot plezier. Deze jonge mensen zijn onze toekomst. Als wij het niet meer kunnen, zullen zij het stokje overnemen. En dan is het mooi om te ontdekken dat er veel onderwerpen zijn die hen na aan het hart liggen.
Inmiddels is iedereen weer thuis (op twee Nederlandse jongeren na die nog een weekje zomerkamp eraan vast plakken) - met poster. Ik zou graag de gezichten van de toeschouwers zien als deze posters aan anderen worden gepresenteerd, op school of thuis of op een andere plek. De onderwerpen zullen de tongen ongetwijfeld los maken. Zo maakte een van de Turkse meisjes een poster over het geweld van mannen tegen vrouwen. Terwijl - zo maakt zij volstrekt duidelijk - iedere man op de wereld is gezet door een vrouw; of beter: zijn moeder.
Een van de Griekse meisjes vat prachtig in woorden hoe erg pesten is. Het vernietigt het zelfvertrouwen van kinderen en dat is afschuwelijk. Een van de Nederlandse meiden maakt zich druk over de hoge inkomens van topsporters en of ze daarmee misschien niet meer kunnen doen dan een groot huis en dure auto van aanschaffen. En zo komen meer pittige onderwerpen langs: de schuldenlast van Griekenland, de mijnramp in Soma, 'freedom of thougth', diversiteit en cultuur. Oh ja, en een prachtige positieve en onverwachte invalshoek: de kracht van een glimlach ten opzichte van de relatieve zwakte van woorden. Kijk zelf maar even en laat je inspireren door Advertise Yourself. En nu op naar Brussel. Want de EU moet natuurlijk weten wat er omgaat in de hoofden en de harten van haar jonge burgers. It's showtime folks!
RSS Feed
