Dit verhaal begint met een kleine biecht. Hoewel ik protestants ben opgevoed, weet ik heel goed wat biechten is. tien jaar met een art director uit Limburg gewerkt - dan leer je aardig bij (dank nog, Wilbert). Ik ben namelijk fan van iemand en dat past eigenlijk niet zo bij mijn Friese nuchterheid. Nee, het gaat niet om een popidool, sportman of -vrouw, noch om een schrijver of zanger. Ik ben stiekem een beetje fan van Herman Wijffels. Dat komt zo. Jaren geleden, toen Wijffels nog bij de Rabobank aan het bewind was, werkte ik voor de Rabobank. We ontwikkelden wervingscampagnes die aansloten op de geherpositioneerde bank. Met veel plezier. Dat was begin jaren '90. Ik vertrok bij dat bureau en wist vijf, zes jaar later met TBWA\Job Company de Rabobank weer als klant binnen te halen. Met hulp van vele anderen uiteraard. Doorslaggevende factor in het besluit van de Rabo om voor ons bureau te kiezen, was een dialoog die ik had geschreven waarbij een boer - lid van de Rabobank - en zijn zoon - pas afgestudeerd econoom, discussieerden over of je bij die bank moest gaan werken.
Wijfels vertrok naar New York, kwam terug en liet vorig jaar in een meer dan paginagroot interview zijn licht schijen over de financiële crisis, de rol die de banken daarin hadden en vooral de rol die banken zouden moeten spelen. Wijffels ziet banken als organisaties met een belangrijke maatschappelijke taak. Anders gezegd: een samenleving zonder banken is onmogelijk. Alleen is het bewustzijn van de banken over die cruciale rol nogal ehh, laten we het vriendelijk zeggen, nog niet zo heel erg groot. Wijffels ging zelfs zo ver dat hij zei dat banken eigenlijk geen ondernemingen mogen zijn die zich richten op een zo hoog mogelijke winst per aandeel. Nou, toen had hij me al.
Een paar maanden later zaten Wijffels en de burgemeester van Doetinchem, de heer Kaiser (dacht ik) aan tafel bij Nieuwsuur (dacht ik) om te verhalen over hun belevenissen met de opgeheven (nou ja) vakbond. Aan het einde van het gesprek vroeg de interviewer aan Wijffels wat hij daarna zou gaan doen. Toen sprak hij de woorden die ik niet snel zal vergeten: 'Ik ben een taoïst. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.'
Nou realiseer ik me wel dat zulks een uitspraak is vanuit een luxe-positie, maar de kern spreekt mij bijzonder aan. Omdat het staat voor een manier van kijken, van observeren, van in het leven staan die vraagt om wakker zijn, om alertheid. En het uitgangspunt is dat je je niet zo druk moet maken. De dingen komen op je af. Je hoeft ze alleen maar te zien en te besluiten of je er wel of niet in meegaat. Enfin, lees de Tao van Poeh maar. Wijffels heeft het vast ook gedaan. En ik voorspel je: er valt een last van je af als je doet zoals Poeh; de beer met maar een klein beetje verstand. Nou, kom op, lezen dat boek.
Wijfels vertrok naar New York, kwam terug en liet vorig jaar in een meer dan paginagroot interview zijn licht schijen over de financiële crisis, de rol die de banken daarin hadden en vooral de rol die banken zouden moeten spelen. Wijffels ziet banken als organisaties met een belangrijke maatschappelijke taak. Anders gezegd: een samenleving zonder banken is onmogelijk. Alleen is het bewustzijn van de banken over die cruciale rol nogal ehh, laten we het vriendelijk zeggen, nog niet zo heel erg groot. Wijffels ging zelfs zo ver dat hij zei dat banken eigenlijk geen ondernemingen mogen zijn die zich richten op een zo hoog mogelijke winst per aandeel. Nou, toen had hij me al.
Een paar maanden later zaten Wijffels en de burgemeester van Doetinchem, de heer Kaiser (dacht ik) aan tafel bij Nieuwsuur (dacht ik) om te verhalen over hun belevenissen met de opgeheven (nou ja) vakbond. Aan het einde van het gesprek vroeg de interviewer aan Wijffels wat hij daarna zou gaan doen. Toen sprak hij de woorden die ik niet snel zal vergeten: 'Ik ben een taoïst. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.'
Nou realiseer ik me wel dat zulks een uitspraak is vanuit een luxe-positie, maar de kern spreekt mij bijzonder aan. Omdat het staat voor een manier van kijken, van observeren, van in het leven staan die vraagt om wakker zijn, om alertheid. En het uitgangspunt is dat je je niet zo druk moet maken. De dingen komen op je af. Je hoeft ze alleen maar te zien en te besluiten of je er wel of niet in meegaat. Enfin, lees de Tao van Poeh maar. Wijffels heeft het vast ook gedaan. En ik voorspel je: er valt een last van je af als je doet zoals Poeh; de beer met maar een klein beetje verstand. Nou, kom op, lezen dat boek.
RSS Feed
