Hoe kan het toch...

Al een hele tijd ben ik een boek aan het lezen dat me enorm inspireert en fascineert: 'Presence' van Peter Senge, C. Otto Scharmer, Joseph Jaworski en Betty Sue Flowers. De ondertitel van het boek is 'Exploring profound change in people, organizations and society. Aan zulke veranderingen hebben de vier schrijvers op verschillende plekken op de aarbol belangrijke bijdragen geleverd. Bijvoorbeeld tijdens de val van het apartheidsregime in Zuid-Afrika en de transitie van een dictatuur naar een democratie in Guatemala. Het interessante vind ik dat dit boek niet gaat over de prestaties die deze mensen hebben geleverd, maar over de momenten waarop ze een bijzondere, een unieke gezamelijkheid ervoeren. Dat besef bracht hen bij elkaar en in het boek beschrijven helder en toegankelijkheid hoe zo'n collectief en diepgevoeld gezamenlijk bewustzijn kan ontstaan; welke betekenis het kan hebben en hoe het mensen, organisatie en de samenleving verandert. Ook zetten ze uiteen waarom dit bewustzijn, dat niet rationeel en niet emotioneel is, maar ontstaat vanuit een diepgeworteld besef van verbinding en - tja ik kan het niet anders noemen - liefde voor al het mooie dat ons omringt en in ons zit. Het klinkt bijna religieus, maar dat is 'Presence' zeker niet. Het boek grijpt wel terug op de oude wijsheid van leermeester uit vooral de oosterse windstreken: boedhisten, taoïsten, confucianisten, hindoeïsten. De schrijvers zijn zeer duidelijk over de noodzaak van deze bewustwording, verlichting zo je wilt, in deze tijd. Alles lijkt met alles verbonden te zijn, zowel in het allergrootste als in het allerkleinste. Fysici ontdekken dat het bewerken van delen van deeltjes effect heeft dat over honderden, duizenden kilometers meetbaar is (lees 'Het Veld' of 'The Intention Experiment' van Lynne McTaggart). En zo zijn er inmiddels honderden, zo niet duizenden experimenten die duidelijk maken dat niet alleen wij mensen met elkaar verbonden zijn, maar dat alles met miljarden onzichtbare draadjes aan elkaar vast zit. Elke actie, elke gedachte heeft een effect.
Daarom vraag ik me steeds vaker af hoe het toch kan dat een nieuwe president, een net aangetreden CEO, een kersverse directeur, een net aangenomen manager toch vooral zo bezig is met macht. Macht corrumpeert, macht wordt uitgehold, machtsblokken storten ineen, macht is altijd tijdelijk en maakt ontzettend eenzaam. Hoe kan het dan toch dat zoveel mensen nog altijd denken dat een machtspositie het mooiste is wat ze kunnen bereiken. Tegen iedereen die macht ambieert, zou ik willen zeggen: lees Presence! De vier schrijvers weten waarover ze schrijven. En ik binnenkort ook. En daar hoop ik nog geregeld meer over te kunnen vertellen.