Het was in de donkere dagen voor Kerst dat wij naar de gevangenis gingen. Wij, dat waren fotograaf Jaap Stahlie, rappers Desmond en iNoah en vormgever Gijs Advokaat, vergezeld door Virgil Tevreden. We hadden geen kamelen (wel Ben, onze geweldige begeleider), geen wierook, geen mirre. En we waren ook niet op zoek naar een kerstkind waar we via een of andere ster terecht konden komen. We waren op zoek naar iets anders. Naar inspiratie. Naar trots. Naar hoop.
Onze kerststal was forensisch centrum Teylingereind, een justitiële jeugdinrichting. En nee, geen ezels (hoewel sommigen dat vast wel denken), geen os (nou ja, misschien delen ervan op het kerstmenu),l geen maagd Maria (denk ik, maar zeker weten doe ik het niet) en al helemaal geen kribbe (en ook geen 'crib' natuurlijk - want niemand zal deze plek als z'n thuis beschouwen - hoewel het voor sommige jongens wel de plek is waar ze een paar jaar verblijven). Wel een kleine 30 jongens in de leeftijd van 15 tot bijna 23. Deelnemers aan mijn workshop 'Reclame maken voor jezelf'. En hun begeleiders.
Jaap maakte prachtige foto's van de jongeren. Samen met Desmond en Noah kregen we elke jongere aan het schrijven. En dat leverde hele mooie en vaak zelfs aangrijpende teksten op. Beide rappers vertelden dat ze bij veel van de teksten echt geraakt waren door wat ze lazen. Gijs maakte er prachtige posters van en die gaan we over een tijdje persoonlijk brengen.
De laatste dag las iedere jongere zijn tekst voor. En wie dat niet wilde had aan Noah en Desmond een goede vervanger. We zagen begeleiders met tranen in de ogen luisteren. En ja, wij weten ook wel dat deze jongeren niet voor niets op deze plek zitten. En ja, wij realiseren ons terdege dat ze allemaal mensen hebben benadeeld, beschadigd, verwond. En ja, wij zijn ervan overtuigd dat wat wij doen met deze workshops deze jongeren helpt om naar zichzelf te kijken. De een kan dat beter dan de ander. De een is daartoe meer bereid dan de ander. Maar elke stap is er één.
Deze workshop gaat over hoop. Over nieuw leven. Over samen dingen bereiken. Over het geloof in het goede, in jezelf. De jongeren beantwoordden de vraag wie of wat ze nooit zouden willen kwijtraken. Vaak ging het antwoord over hun moeder, hun broertjes en zusjes. Over fouten en stommiteiten. En over hun toekomst. Over beter willen worden dan je nu bent.
Deze jongeren hebben iets gemaakt waar ze trots op kunnen zijn. Een boodschap die ze graag met hun familie en vrienden zullen delen. Niet heel specifiek een kerstboodschap. Maar wel een tekst, een paar regels maar soms, die bol staan van de hoop op beter; van de wil om het leven ten goede te keren. En die boodschap heeft ons allemaal geraakt. En daar ben ik dan weer bijzonder trots op. Tot ver in de dagen na Kerst.
Onze kerststal was forensisch centrum Teylingereind, een justitiële jeugdinrichting. En nee, geen ezels (hoewel sommigen dat vast wel denken), geen os (nou ja, misschien delen ervan op het kerstmenu),l geen maagd Maria (denk ik, maar zeker weten doe ik het niet) en al helemaal geen kribbe (en ook geen 'crib' natuurlijk - want niemand zal deze plek als z'n thuis beschouwen - hoewel het voor sommige jongens wel de plek is waar ze een paar jaar verblijven). Wel een kleine 30 jongens in de leeftijd van 15 tot bijna 23. Deelnemers aan mijn workshop 'Reclame maken voor jezelf'. En hun begeleiders.
Jaap maakte prachtige foto's van de jongeren. Samen met Desmond en Noah kregen we elke jongere aan het schrijven. En dat leverde hele mooie en vaak zelfs aangrijpende teksten op. Beide rappers vertelden dat ze bij veel van de teksten echt geraakt waren door wat ze lazen. Gijs maakte er prachtige posters van en die gaan we over een tijdje persoonlijk brengen.
De laatste dag las iedere jongere zijn tekst voor. En wie dat niet wilde had aan Noah en Desmond een goede vervanger. We zagen begeleiders met tranen in de ogen luisteren. En ja, wij weten ook wel dat deze jongeren niet voor niets op deze plek zitten. En ja, wij realiseren ons terdege dat ze allemaal mensen hebben benadeeld, beschadigd, verwond. En ja, wij zijn ervan overtuigd dat wat wij doen met deze workshops deze jongeren helpt om naar zichzelf te kijken. De een kan dat beter dan de ander. De een is daartoe meer bereid dan de ander. Maar elke stap is er één.
Deze workshop gaat over hoop. Over nieuw leven. Over samen dingen bereiken. Over het geloof in het goede, in jezelf. De jongeren beantwoordden de vraag wie of wat ze nooit zouden willen kwijtraken. Vaak ging het antwoord over hun moeder, hun broertjes en zusjes. Over fouten en stommiteiten. En over hun toekomst. Over beter willen worden dan je nu bent.
Deze jongeren hebben iets gemaakt waar ze trots op kunnen zijn. Een boodschap die ze graag met hun familie en vrienden zullen delen. Niet heel specifiek een kerstboodschap. Maar wel een tekst, een paar regels maar soms, die bol staan van de hoop op beter; van de wil om het leven ten goede te keren. En die boodschap heeft ons allemaal geraakt. En daar ben ik dan weer bijzonder trots op. Tot ver in de dagen na Kerst.
RSS Feed
