Lekker windje vandaag. Zo'n storm waar schoolkinderen lekker onrustig van worden. Als meester of juf weet je vaak al uren van te voren dat er een stevige wind gaat opsteken. Kinderen in die leeftijd staan misschien nog wat dichter bij de elementen. Misschien omdat ze hersens nog niet zo uitgebreid kraken?
Enfin, de windwaarschuwing die het KNMI vanochtend deed uitgaan, deed mij aan een ander relatief nieuw fenomeen denken. Juist ja, de winstwaarschuwing. En ik weet niet of u het meteen ziet, maar er is een sterke correlatie tussen de wind- en de winstwaarschuwing. Beide zijn namelijk verschijnselen waar je als gewoon burger helemaal niets aan kunt doen. Die hele winstwaarschuwing is natuurlijk uiteindelijk een volstrekte wassen neus. Een sigaar uit eigen doos, een grap zonder pointe en een goocheltruc zonder, tja zonder truc dus.
De winstwaarschuwing klinkt als de vader die tegen zijn zoontje zegt: 'Pas op, ik ga je slaan'. Dus wat doet zoonlief? Die neemt maatregelen. Krant in de broek op de billen. Meebewegen met de klap. Duiken. Bukken. Verzin het maar. Er zijn maar weinig zoontjeslief die dan de discussie aangaan. 'Zeg pap, hoe komt dat nou, dat jij de enorme behoefte krijgt om mij te slaan? Slechte jeugd? Ruzie met mam? Geen promotie op je werk gehad? Gecrashed met de auto? Leg eens uit.' Dat zou misschien interessante conversatie opleveren. Of nog een klap.
De winstwaarschuwing is onderdeel van de grote indekcultuur waar de Westerse wereld al een hele tijd door wordt geplaagd. Wanneer gebeurt het nou eens dat een voorzitter van een Raad van Bestuur - en of dat dan Vestia of Nokia of Nutricia of welke andere onderneming is maakt mij niet uit - gewoon ronduit zegt: 'Ik heb het verknald'. Stel nou dat bijvoorbeeld Rijkman Groenink, om maar eens iemand te noemen, recht in camera en microfoon had gezegd: 'Beste mensen, eigenlijk was ik helemaal niet zo'n goede bankier. Ik heb er niets van gebakken en dat spijt me. Als jullie nou eens collectief een mooie bestemming verzinnen voor de miljoenen die ze mij willen toeschuiven, dan beloof ik dat ik het de rest van mijn leven bij tuinieren houdt.'
Maar ja, soms heb ik even de indruk dat er nergens zoveel leeghoofdigheid is als in de top van grote ondernemingen. Eerst de belangen, de stakeholders, de bonussen en dan de rest. Dat is niet aardig, ik weet het. En zonder die multinationals kunnen we voorlopig ook nog niet. Dat weet ik ook. Maar met al die wind van vandaag ontkwam ik niet aan de gedachte die hierboven staat: 'Lucht en leegte, alles is maar leegte'. En ik durf te wedden dat de voorzitters van Raden van Bestuur die echt de leegte durven zoeken, gelouterd met hun hoofd door de wind lopen. Lees de Toa Te Ching, ga een goede mindfulness-cursus doen, mediteer. In de leegte openbaart zich het mooiste.
Enfin, de windwaarschuwing die het KNMI vanochtend deed uitgaan, deed mij aan een ander relatief nieuw fenomeen denken. Juist ja, de winstwaarschuwing. En ik weet niet of u het meteen ziet, maar er is een sterke correlatie tussen de wind- en de winstwaarschuwing. Beide zijn namelijk verschijnselen waar je als gewoon burger helemaal niets aan kunt doen. Die hele winstwaarschuwing is natuurlijk uiteindelijk een volstrekte wassen neus. Een sigaar uit eigen doos, een grap zonder pointe en een goocheltruc zonder, tja zonder truc dus.
De winstwaarschuwing klinkt als de vader die tegen zijn zoontje zegt: 'Pas op, ik ga je slaan'. Dus wat doet zoonlief? Die neemt maatregelen. Krant in de broek op de billen. Meebewegen met de klap. Duiken. Bukken. Verzin het maar. Er zijn maar weinig zoontjeslief die dan de discussie aangaan. 'Zeg pap, hoe komt dat nou, dat jij de enorme behoefte krijgt om mij te slaan? Slechte jeugd? Ruzie met mam? Geen promotie op je werk gehad? Gecrashed met de auto? Leg eens uit.' Dat zou misschien interessante conversatie opleveren. Of nog een klap.
De winstwaarschuwing is onderdeel van de grote indekcultuur waar de Westerse wereld al een hele tijd door wordt geplaagd. Wanneer gebeurt het nou eens dat een voorzitter van een Raad van Bestuur - en of dat dan Vestia of Nokia of Nutricia of welke andere onderneming is maakt mij niet uit - gewoon ronduit zegt: 'Ik heb het verknald'. Stel nou dat bijvoorbeeld Rijkman Groenink, om maar eens iemand te noemen, recht in camera en microfoon had gezegd: 'Beste mensen, eigenlijk was ik helemaal niet zo'n goede bankier. Ik heb er niets van gebakken en dat spijt me. Als jullie nou eens collectief een mooie bestemming verzinnen voor de miljoenen die ze mij willen toeschuiven, dan beloof ik dat ik het de rest van mijn leven bij tuinieren houdt.'
Maar ja, soms heb ik even de indruk dat er nergens zoveel leeghoofdigheid is als in de top van grote ondernemingen. Eerst de belangen, de stakeholders, de bonussen en dan de rest. Dat is niet aardig, ik weet het. En zonder die multinationals kunnen we voorlopig ook nog niet. Dat weet ik ook. Maar met al die wind van vandaag ontkwam ik niet aan de gedachte die hierboven staat: 'Lucht en leegte, alles is maar leegte'. En ik durf te wedden dat de voorzitters van Raden van Bestuur die echt de leegte durven zoeken, gelouterd met hun hoofd door de wind lopen. Lees de Toa Te Ching, ga een goede mindfulness-cursus doen, mediteer. In de leegte openbaart zich het mooiste.
RSS Feed
