Het verschil tussen waarheid en wijsheid

Mijn ouders krijgen maar niet genoeg van de bijbel. Dat is niet alleen hun geloof, maar ook hun inspiratiebron. Ze putten er geloof, hoop en liefde uit en kracht en energie. Ik heb de kerk lang geleden achter me gelaten en me na mijn 20ste ook nauwelijks meer verdiept in de bijbel. Toch begrijp ik mensen voor wie het protestantse geloof belangrijk is, nog steeds vrij goed - denk ik. De theoloog die dit weekend in Trouw uitlegt waarom hij geen ziektekostenverzekering heeft, kan ik volgen. Toen hij met spoed een hartoperatie moest ondergaan, stond zijn kerk garant voor hem. Uiteindelijk heeft hij de hele opname zelf betaald. In zijn redeneertrant zat veel logica. Je leven en dus je lot leg je in gods handen. Hij wikt en beschikt. Deze enige grote vraag die bij mij achterbleef, was: waarom heeft deze man toch laten ingrijpen door een ziekenhuis? Was het niet god zelf die hem op dat moment bij zich riep?
Zelf lees ik graag de geschriften van Lao Tse, de grondlegger van het Taoïsme. De Tao Te King is een bundeling van bijna poëtische schrijfsels (sorry, dat klinkt wat oneerbiedig) die meer diepgang krijgen naarmate je ze vaker leest. En dat is prettig: herlezen. Dat zet namelijk je eigen denken steeds opnieuw in gang. Met nog meer diepgang (nou ja, dat hoop je dan) en meer begrip. Het past ook wonderwel bij de Tai Chi die ik inmiddels een aantal jaren beoefen (na begin jaren '90 daarvan al eens een paar jaar te hebben geproefd). Naarmate je de vorm langer oefent, ontdek je steeds meer facetten. En waar je in sommige sporten steeds sneller wordt, voer je de Tai Chi juist steeds trager uit. Om de stilte in jezelf te vinden en de Chi - de levensenergie die in elk levend wezen huist - te voelen. 
Begrijp me goed, ik ben niet op zoek naar een waarheid. Voor zover er waarheid bestaat, is die voor ieder persoonlijk. Elk mens beleeft zijn of haar eigen waarheid, net zoals iedereen in zijn eigen werkelijkheid leeft. Die van mij is niet die van jou. En als we dan het sprongetje naar wijsheid maken, dan zit daar al helemaal geen waarheid in. Een wijze zal hoogstens datgene aanreiken wat je doet nadenken over waarheid en geluk. Het mooie van wat Lao Tse schreef is dat het niet invult maar open laat. En dat zie je ook in Tai Chi ook. Dat draait ook om de kunst van de leegte.
Soms vind je leegte trouwens heel mooi op zondag. Toen ik vanochtend met Sipke de hond liep was het volkomen stil in Waterland. Geen kerkklok, geen auto's, geen mensen, zelfs geen kinderen. Alleen de vogels die hoorbaar gelukkig waren met het zonlicht. En ik ook.