Bovenstaande afbeelding is een aardige weergave van hoe mijn leven er tot nu toe uitziet. Voor velen zal de meanderende koers van deze rivier symbool staan voor het stuurloze leven dat ik leid. Toegegeven, het gaat nogal een van links naar rechts en andersom. Zo nu en dan probeer ik een kortere route te nemen, maar dan ontdek ik ineens een eilandje waar het bijzonder prettig toeven is. Daar mag ik dan een tijdje om me heen kijken en leuke dingen doen en ontdekken met andere eilandbewoners en dan komt er onvermijdelijk weer het moment om te vertrekken. Dat kan het gevolg zijn van een innerlijke kriebel die op een gegeven moment onuitstaanbaar wordt. Maar het kan net zo goed de afronding van een project, een bezoek, een vakantie of een ontmoeting zijn.
Eind jaren zeventig begon ik aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar met de opleiding tot docent drama. Na twee onderwijsstages wist ik beter. Ik heb een paar jaar toneel gespeeld - kindertheater, Griekse tragedie, grote productie over het leven van Bertold Brecht. Uitzendbaantje bij het Gemeente Grondbedrijf in Amsterdam, paar jaar bij de Speurders van De Telegraaf en vervolgens via een cursus copywriting van de LOI in de reclame terechtgekomen. Sinds mei 2000 zelfstandig ondernemer in de reclame en communicatie. En nog steeds doe ik dingen die ik zelf nooit had verwacht. Zoals je op een rivier die je niet kent ook niet weet wat er na de volgende bocht komt. Heerlijk.
Toch is mijn leven meer koersvast dan je op het eerste oog zou denken als je de parallel met de foto volgt. Want net als het leven, kan ook een rivier maar één kant op stromen. Zoals mijn leven en dat van iedereen ook maar één kant op stroomt. En dat vind ik een heerlijk rustgevende gedachte. Want wat er ook gebeurt, hoeveel stress, frustratie, boosheid of angst er ook lijkt te zijn; het valt allemaal in het niet bij de wetenschap dat we allemaal, wie we ook zijn, waar we ook vandaan komen, dezelfde kant op drijven.
Dit besef is diepgeworteld bij mij. Ik realiseer me vrijwel dagelijks dat op de schaal van de tijd, onze bijdrage minder dan miniem is. Wat overigens beslist niet wegneemt dat hetgeen je doet en laat meetelt. Sterker, als je een rivier bent, kun je maar beter zorgen dat je zo leuk mogelijke gasten meevoert (en daarmee doel ik niet per se op alle levende organismen die zich in ons lichaam bevinden). Dan beleef je nog eens wat. En het is prettig en inspirerend en vrolijk makend als ervoor zorgt dat je allerlei belevenissen met anderen deelt.
En daarom zou ik tegen iedereen willen zeggen - geheel in het Taoïstische gedachtegoed - wees eens wat meer als een rivier. Kijk maar waar de stroom je brengt. De mooiste verrassingen liggen vaak op de plekken waar je ze niet verwacht. Laat je meevoeren en let goed op. Meer hoef je niet te doen...
Eind jaren zeventig begon ik aan de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar met de opleiding tot docent drama. Na twee onderwijsstages wist ik beter. Ik heb een paar jaar toneel gespeeld - kindertheater, Griekse tragedie, grote productie over het leven van Bertold Brecht. Uitzendbaantje bij het Gemeente Grondbedrijf in Amsterdam, paar jaar bij de Speurders van De Telegraaf en vervolgens via een cursus copywriting van de LOI in de reclame terechtgekomen. Sinds mei 2000 zelfstandig ondernemer in de reclame en communicatie. En nog steeds doe ik dingen die ik zelf nooit had verwacht. Zoals je op een rivier die je niet kent ook niet weet wat er na de volgende bocht komt. Heerlijk.
Toch is mijn leven meer koersvast dan je op het eerste oog zou denken als je de parallel met de foto volgt. Want net als het leven, kan ook een rivier maar één kant op stromen. Zoals mijn leven en dat van iedereen ook maar één kant op stroomt. En dat vind ik een heerlijk rustgevende gedachte. Want wat er ook gebeurt, hoeveel stress, frustratie, boosheid of angst er ook lijkt te zijn; het valt allemaal in het niet bij de wetenschap dat we allemaal, wie we ook zijn, waar we ook vandaan komen, dezelfde kant op drijven.
Dit besef is diepgeworteld bij mij. Ik realiseer me vrijwel dagelijks dat op de schaal van de tijd, onze bijdrage minder dan miniem is. Wat overigens beslist niet wegneemt dat hetgeen je doet en laat meetelt. Sterker, als je een rivier bent, kun je maar beter zorgen dat je zo leuk mogelijke gasten meevoert (en daarmee doel ik niet per se op alle levende organismen die zich in ons lichaam bevinden). Dan beleef je nog eens wat. En het is prettig en inspirerend en vrolijk makend als ervoor zorgt dat je allerlei belevenissen met anderen deelt.
En daarom zou ik tegen iedereen willen zeggen - geheel in het Taoïstische gedachtegoed - wees eens wat meer als een rivier. Kijk maar waar de stroom je brengt. De mooiste verrassingen liggen vaak op de plekken waar je ze niet verwacht. Laat je meevoeren en let goed op. Meer hoef je niet te doen...
RSS Feed