Gisteren las ik een korte beschouwing over de mogelijk opvolgers van Cohen en hun achtergrond. Qua arbeidersverleden en 'volksheid' kan alleen Nebahat Albayrak bogen op een passend 'partij van de arbeid'-verleden. Haar vader was een ongeletterde steigerbouwer in Rotterdam. Albayrak heeft zich ontworsteld aan haar milieu en mag daarmee als inspirerend boegbeeld gelden voor anderen. En zo zijn er meer. Ik sprak ooit een manager bij het toenmalige TNTPost die ook vertelde dat haar ouders ongeletterd waren, maar dat hen dat niet had belet om haar juist te stimuleren om de kansen te pakken die zich voordeden.
Analfabetisme als springplank, wie had dat ooit kunnen verzinnen. Het toont voor mij prachtig aan dat onder en achter alle opleidingen, studies, diploma's en bullen vooral en allereerst een mentaliteit moet schuilgaan waarin de grondslagen voor verbeteringen en vooruitgang een plek hebben. Een mentaliteit die kansen ziet en creëert, die bedreigingen niet ontkent, maar zeker niet overdrijft en die vooral gericht is op het verbinden van mensen en idealen, van dromen en daden en van het besef dat het altijd beter en mooier kan. Go, Nebahat, go!