Zoals ooit KPN het groen probeerde te kapen, en ze kregen nog gelijk ook van de rechter, heeft de KLM al decennialang het recht op blauw. En potverdorie het is nog een mooie kleur blauw ook. Ik zat vandaag in de trein van Enschede naar Amsterdam en in Amersfoort stapte zo'n blauwe Engel in. Je ziet zo'n hele coupé dan toch even opkijken. Er komt iemand binnen die ergens voor staat en die dat uitstraalt.
Toch heb je daar niet per se een uniform voor nodig. In sommige gevallen en bepaalde situaties is dat heel handig, maar iedereen met een beetje levens- of leidinggevende ervaring weet dat je gezag niet koopt met een bepaald type kleding. In de zeer korte tijd dat ik in dienst zat (lichting 85-1, Adolf van Nassau kazerne in Zuidlaren; aldaar was ik gelegerd) werd dat volstrekt helder. Als je mazzel had, was je baas een sergeant met enig inlevingsvermogen; als je pech had, kreeg je een gefrustreerde ex-commando als baasje.
Gezag, misschien moet je het autoriteit noemen, is een gevoelig onderwerp in het Nederland van 'Die pet past ons allemaal' en 'De politie is je beste vriend' (brr). Nou heb ik toevallig een hele goede vriend die politieagent is en die heeft gezag. Zijn postuur werkt mee, toegegeven. Maar hij is vooral de enige mens in mijn leven die ik nog nooit ziedend van kwaadheid heb gezien. Zulk blauw hebben we meer nodig. Dat dwingt respect af.
Onze kracht in dit alsmaar warmer en natter wordende kikker(?)landje is dat we het gezag graag tarten. Maar zelfs iemand met een grote bek, moet weten wanneer hij zijn mond moet houden. Want met hard schreeuwen (of dat dan 'live' is of via twitter) dwing je nog altijd geen gezag af. Met dat soort types weten ze in de lucht wel raad. Handboeien en isoleren.
Toch heb je daar niet per se een uniform voor nodig. In sommige gevallen en bepaalde situaties is dat heel handig, maar iedereen met een beetje levens- of leidinggevende ervaring weet dat je gezag niet koopt met een bepaald type kleding. In de zeer korte tijd dat ik in dienst zat (lichting 85-1, Adolf van Nassau kazerne in Zuidlaren; aldaar was ik gelegerd) werd dat volstrekt helder. Als je mazzel had, was je baas een sergeant met enig inlevingsvermogen; als je pech had, kreeg je een gefrustreerde ex-commando als baasje.
Gezag, misschien moet je het autoriteit noemen, is een gevoelig onderwerp in het Nederland van 'Die pet past ons allemaal' en 'De politie is je beste vriend' (brr). Nou heb ik toevallig een hele goede vriend die politieagent is en die heeft gezag. Zijn postuur werkt mee, toegegeven. Maar hij is vooral de enige mens in mijn leven die ik nog nooit ziedend van kwaadheid heb gezien. Zulk blauw hebben we meer nodig. Dat dwingt respect af.
Onze kracht in dit alsmaar warmer en natter wordende kikker(?)landje is dat we het gezag graag tarten. Maar zelfs iemand met een grote bek, moet weten wanneer hij zijn mond moet houden. Want met hard schreeuwen (of dat dan 'live' is of via twitter) dwing je nog altijd geen gezag af. Met dat soort types weten ze in de lucht wel raad. Handboeien en isoleren.
RSS Feed