De hakken in het zand. Dwars liggen. Je met hand en tand verzetten. Ergens dwars tegenin gaan. Weerstand bieden. Oppositie voeren. In opstand komen. Saboteren. Om maar eens een paar uitdrukkingen te noemen die met verzet te maken hebben. En wij hebben als klagend, zo niet kankerend volkje, graag onderwerpen, thema's, besluiten, uitspraken en nog veel meer dingen waartegen we ons graag verzetten.
Zou het komen doordat velen van ons zijn opgegroeid in een samenleving waarin het leek alsof alles maakbaar was? Waarin in ieder geval van overheidswege veelal die suggestie werd gedaan? Inmiddels laten we die maakbare samenleving in zeer rap tempo achter ons. Want we kunnen veel maken, maar een hele samenleving is misschien wat teveel gevraagd. Bovendien kun je je afvragen wat er van de zelfbeschikking overblijft als je een overheid hebt die alles kan realiseren.
Maar goed, daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Ik ben ervan overtuigd dat er best veel maakbaar is, maar dat zoiets op een heel andere manier gaat dan wij veelal denken. Ik vind het persoonlijk erg jammer dat we nog nooit een minister, staatssecretaris of captain of industry hebben gehad die een mooie boom opzette over de kracht van intentie. Of over het fenomeen dat vaak toeval wordt genoemd of een samenloop van omstandigheden, maar dat eigenlijk een kosmisch treffen is dat in het Engels heel mooi 'serendipity' heet. Talloze grote vondsten zijn gedaan door 'serendipity'. Toevalstreffers.
Er geloof erin dat je omstandigheden kunt scheppen waarin dit soort toeval voorkomt, waarin het ontstaat, groeit. Sterker, het is een van mijn levensovertuigingen. Een van de dingen die ik graag helemaal onder de knie zou krijgen, maar dat kan natuurlijk niet. Het is nou eenmaal geen kunstje; creating serendipity.
En toch. En toch... Het is me al veel te vaak overkomen dat een gebeurtenis achteraf gezien een volstrekte logica had. Dat het toeval helemaal niet zo toevallig bleek te zijn, maar dat iets me gewoon toe viel. Zo werk ik al een paar jaar voor een hele sympathieke productiemaatschappij in Den Haag waar ooit toevallig een vriend van me een ruimte bekeek voor een training die hij wilde geven. Hij vertelde toevallig ook over mij en zo kreeg ik mijn eerste opdracht daar. En dat werd deze prachtige film.
En dat is dan maar één voorbeeld. Onze ratio is de grote vijand van de serendipity. Met ons verstand willen we 'erbij' kunnen en dat kan met dit soort zaken gewoonweg niet. De kunst is om je verzet op te geven. Om open te staan en los te laten. Dat is makkelijker dan veel mensen denken, want we hebben echt niet veel in de hand. We leven op de golven van het leven en hoe hoog of laag die gaan bepalen wij niet. Wel hoe we ermee omgaan en wat we in de verte willen zien.
Dus laat je verzet varen (hihi). Geef het op. Laat gaan. Laat los. Stel je open voor wat er komt. Blijf goed opletten, met alles wat je hebt - dus vooral ook je intuïtie. Ik voorspel je: er komen wondertjes op je weg.
Zou het komen doordat velen van ons zijn opgegroeid in een samenleving waarin het leek alsof alles maakbaar was? Waarin in ieder geval van overheidswege veelal die suggestie werd gedaan? Inmiddels laten we die maakbare samenleving in zeer rap tempo achter ons. Want we kunnen veel maken, maar een hele samenleving is misschien wat teveel gevraagd. Bovendien kun je je afvragen wat er van de zelfbeschikking overblijft als je een overheid hebt die alles kan realiseren.
Maar goed, daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Ik ben ervan overtuigd dat er best veel maakbaar is, maar dat zoiets op een heel andere manier gaat dan wij veelal denken. Ik vind het persoonlijk erg jammer dat we nog nooit een minister, staatssecretaris of captain of industry hebben gehad die een mooie boom opzette over de kracht van intentie. Of over het fenomeen dat vaak toeval wordt genoemd of een samenloop van omstandigheden, maar dat eigenlijk een kosmisch treffen is dat in het Engels heel mooi 'serendipity' heet. Talloze grote vondsten zijn gedaan door 'serendipity'. Toevalstreffers.
Er geloof erin dat je omstandigheden kunt scheppen waarin dit soort toeval voorkomt, waarin het ontstaat, groeit. Sterker, het is een van mijn levensovertuigingen. Een van de dingen die ik graag helemaal onder de knie zou krijgen, maar dat kan natuurlijk niet. Het is nou eenmaal geen kunstje; creating serendipity.
En toch. En toch... Het is me al veel te vaak overkomen dat een gebeurtenis achteraf gezien een volstrekte logica had. Dat het toeval helemaal niet zo toevallig bleek te zijn, maar dat iets me gewoon toe viel. Zo werk ik al een paar jaar voor een hele sympathieke productiemaatschappij in Den Haag waar ooit toevallig een vriend van me een ruimte bekeek voor een training die hij wilde geven. Hij vertelde toevallig ook over mij en zo kreeg ik mijn eerste opdracht daar. En dat werd deze prachtige film.
En dat is dan maar één voorbeeld. Onze ratio is de grote vijand van de serendipity. Met ons verstand willen we 'erbij' kunnen en dat kan met dit soort zaken gewoonweg niet. De kunst is om je verzet op te geven. Om open te staan en los te laten. Dat is makkelijker dan veel mensen denken, want we hebben echt niet veel in de hand. We leven op de golven van het leven en hoe hoog of laag die gaan bepalen wij niet. Wel hoe we ermee omgaan en wat we in de verte willen zien.
Dus laat je verzet varen (hihi). Geef het op. Laat gaan. Laat los. Stel je open voor wat er komt. Blijf goed opletten, met alles wat je hebt - dus vooral ook je intuïtie. Ik voorspel je: er komen wondertjes op je weg.
RSS Feed