Soms zie je een oproep waarvan je denkt: Dit is het moment om die te beantwoorden. Dus toen ik een maand of twee geleden in het lokale weekblad de oproep zag om gedichten in te zenden voor de 'Dichter des Waterlands' wist ik wat me te doen stond. Het kiezen van de vier gedichten die je mocht inzenden, kostte me wel wat hoofdbrekens. Wat is best aardig? Wat is wel okay? En wat is goed? Het is en blijft lastig om je eigen werk te beoordelen. Na wat twijfelmomenten en een onvervalste dip in het geloof in het eigen kunnen, koos ik er vier en zond ze in. Pff...
De allereerste 'Dichter des Waterlands' was Evert Smit uit Volendam en hij schreef de afgelopen twee jaar een hele serie prachtige gedichten over de regio en de dingen die hem op- en invielen. Plaatsen, plekken, mensen en momenten komen langs in zijn bundel 'Onbevangen vissen'. En Evert laat zijn gevoel spreken - waardoor je merkt dat Volendam in sommige opzichten de nuchtere vissersmentaliteit wel voorbij is. Maar dat wisten we natuurlijk al lang dankzij de palingsound.
Van Evert mocht ik dus het stokje, of beter het stempel, overnemen. En dat stempel heb ik meteen goed kunnen gebruiken tijdens de laatste les met de derdejaars leerlingen van IMCWeekendschool Amterdam-Noord. Waar ik inmiddels al meer dan 15 jaar vrijwillig 'reclame maken voor jezelf' geef - samen met fotograaf Jaap Stahlie (en ook al een paar jaar met schrijver Nick Klaessen en Poetjones). De tekst van elke leerling heb ik afgestempeld en daar waren ze boven verwachting trots op. Ook leuk om te weten: kort na 14 mei hangen de panelen met foto en tekst van tien leerlingen in OBA De Banne en vervolgens in de andere bibliotheken in Noord.
Terug naar vrijdagmiddag. Juryvoorzitter was mede-Fries Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands in 2021 en 2022 en schrijver van het Boekenweekgedicht van dit jaar (check vooral ook even de film met de Fryske versie die Tsead zelf voordraagt). Ik sprak hem in de bibliotheek van Volendam waar de verkiezing plaatsvond en hij wist te vertellen dat hij in 2022 mijn vader Jan had ontmoet in het tehuis waar hij woont. Mijn 'heit' heeft een aantal gedichtenbundels in het Frysk gepubliceerd vanaf de jaren '60 van de vorige eeuw. Tsead kende zijn werk. Hij voelt nu alsof er iets van een cirkel rond is.
Nu ben ik naast trots, vooral vol verwachting. Er gaapt een periode vol avontuur, zoals ook het schrijven van elk gedicht een avontuur is. Van inspiratie, twijfel, experiment, woordspel en zoeken naar zeggingskracht en niet te vergeten 0 transpiratie. Zonder zweet en zwoegen geen rake woorden.
Ik wil bij deze de jury nogmaals bedanken. En alle aanwezigen. En mijn vrouw en onze dochters. Teun de hond. En natuurlijk mijn 'heit' die letterlijk en figuurlijk het zaadje heeft geplant. En mijn 'mem' die het gekoesterd heeft.
De allereerste 'Dichter des Waterlands' was Evert Smit uit Volendam en hij schreef de afgelopen twee jaar een hele serie prachtige gedichten over de regio en de dingen die hem op- en invielen. Plaatsen, plekken, mensen en momenten komen langs in zijn bundel 'Onbevangen vissen'. En Evert laat zijn gevoel spreken - waardoor je merkt dat Volendam in sommige opzichten de nuchtere vissersmentaliteit wel voorbij is. Maar dat wisten we natuurlijk al lang dankzij de palingsound.
Van Evert mocht ik dus het stokje, of beter het stempel, overnemen. En dat stempel heb ik meteen goed kunnen gebruiken tijdens de laatste les met de derdejaars leerlingen van IMCWeekendschool Amterdam-Noord. Waar ik inmiddels al meer dan 15 jaar vrijwillig 'reclame maken voor jezelf' geef - samen met fotograaf Jaap Stahlie (en ook al een paar jaar met schrijver Nick Klaessen en Poetjones). De tekst van elke leerling heb ik afgestempeld en daar waren ze boven verwachting trots op. Ook leuk om te weten: kort na 14 mei hangen de panelen met foto en tekst van tien leerlingen in OBA De Banne en vervolgens in de andere bibliotheken in Noord.
Terug naar vrijdagmiddag. Juryvoorzitter was mede-Fries Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands in 2021 en 2022 en schrijver van het Boekenweekgedicht van dit jaar (check vooral ook even de film met de Fryske versie die Tsead zelf voordraagt). Ik sprak hem in de bibliotheek van Volendam waar de verkiezing plaatsvond en hij wist te vertellen dat hij in 2022 mijn vader Jan had ontmoet in het tehuis waar hij woont. Mijn 'heit' heeft een aantal gedichtenbundels in het Frysk gepubliceerd vanaf de jaren '60 van de vorige eeuw. Tsead kende zijn werk. Hij voelt nu alsof er iets van een cirkel rond is.
Nu ben ik naast trots, vooral vol verwachting. Er gaapt een periode vol avontuur, zoals ook het schrijven van elk gedicht een avontuur is. Van inspiratie, twijfel, experiment, woordspel en zoeken naar zeggingskracht en niet te vergeten 0 transpiratie. Zonder zweet en zwoegen geen rake woorden.
Ik wil bij deze de jury nogmaals bedanken. En alle aanwezigen. En mijn vrouw en onze dochters. Teun de hond. En natuurlijk mijn 'heit' die letterlijk en figuurlijk het zaadje heeft geplant. En mijn 'mem' die het gekoesterd heeft.
RSS Feed