Eikels

Bij het begrip 'eikel' denken de meeste mensen al lang niet meer aan de vrucht van de eik. Tenzij je een eekhoorn bent; dan verzamel je die dingen om de winter door te komen. Die eekhoorn heeft groot gelijk: eikels moet je niet aan het woord laten (op tv, in de krant), eikels moet je wegstoppen. Dan heb je d'r geen last en je haalt ze tevoorschijn als het moment daar is. En dan knabbel je er net zo lang op tot alleen het hoedje over is.
Helaas zijn mensen geen eekhoorns en krijgen eikels dus veel te veel ruimte. De parallel gaat dan wel weer op als we het over ons wintervoorraadje hebben, want dat is inmiddels aardig op. En geef daar nou niet domweg de Grieken, Italianen en andere zuiderburen de schuld van. Heel veel mensen hebben van de 'ogen dicht, het kan alleen maar beter gaan'-mentaliteit geprofiteerd. Natuurlijk, veel mensen zijn gecompenseerd voor de al te wilde beleggignen van een aantal verzekeraars. Maar daar moest wel een collectieve boosheid (Waar zijn m'n eikels gebleven gebleven?? Ik had er eerst veel meer!) aan vooraf gaan.
Als je teveel met levende eikels omgaat, loop je het risico dat je er zelf ook één wordt. Daar zijn mooie Hollandse gezegdes voor. Maar ja, hoe herken je dan zo'n eikel. Nou, laat ik niet in namen of voorbeelden vervallen. Ik zeg het liever zo: als je zelf geen eikel bent, voel je op je klompen aan wanneer je zo'n eikel tegenkomt. Privé kun je je daar vrij gemakkelijk met een smoesje van ontdoen (Sorry man - meestal zijn het mannen - even een drankje voor mijn lief halen). Zakelijk is dat vaak een stuk lastiger, omdat je nogal eens tot zulke types veroordeeld bent. Maar zelfs daarvoor geldt voor mij, denk als de eekhoorn: alleen tevoorschijn halen als je ze echt echt echt nodig hebt.