De Nederlandse bevolking is - voor wie dat wil - heel eenvoudig in te delen. Je hebt fietsers en je hebt lopers. Binnen die groepen kun je dan weer allerlei subcategorieën aanbrengen. Zo heb je onder de fietsers onder meer de gepensioneerde racefietsers (je ziet ze meteen voor je), de gebuikte mountainbikers, de grootstedelijke bakfietsvrouwen (steeds vaker ook in de periferie gesignaleerd), de semi-Tour-de-France renners (herkenbaar aan de kleurrijke shirtjes met opdruk van uiteenlopende bedrijfsnamen) en de onontkoombare recreatiefietsers met gps en elektronische hulpmotor (vooral in Drente is het oppassen). Wie wil, staat het vrij deze lijst aan te vullen met andere en mogelijk volstrekt nieuwe categorieën.
Onder de lopers zijn er ook nogal wat groeperingen. Allereerst de weekend-hardlopers. De marathonlopers. De het is-al-avond-maar-ik-heb-een-lichtje-om-mijn-arm-lopers, de mannelijke en vrouwelijke met-de-hond-lopers (zoals ik), de wandelaars met rugzak en andere onderdelen, de renclubjes met energieke en altijd net iets te vrolijke en optimistische coach, de lange-afstand-wandelaars (eventueel met waxjas en potje met vet) en uiteraard de ik-ben-net-te-laat-en-ik-wil-toch-die-k....bus halen renners die net die laatste plas niet weten te ontwijken.
Ik ben geen fietser. Ik heb zelfs geen fiets; leen soms die van mijn vrouw. Daarmee ben ik automatisch een loper. Lopen heeft een tempo dat volgens mij een groot effect heeft op zowel het hart als het hoofd. Ik spreek uit zeer lange ervaring want ik loop elke dag. Meestal met de hond, maar soms ook zonder een veel langer. Bijvoorbeeld met vrienden, al dan niet in het buitenland. Hoe dat lopen precies werkt, leg ik graag een keer uit. Maar ik ben ervan overtuigd als de dames en heren in de politiek en in de top van het bedrijfsleven wat meer zouden lopen - een rondje Marken kan ik van harte aanbevelen en ik loop graag mee, net als Sipke onze hond - er over heel wat besluiten anders zou worden nagedacht. Dus wandelschoenen, regenjas mee en naar buiten!
Onder de lopers zijn er ook nogal wat groeperingen. Allereerst de weekend-hardlopers. De marathonlopers. De het is-al-avond-maar-ik-heb-een-lichtje-om-mijn-arm-lopers, de mannelijke en vrouwelijke met-de-hond-lopers (zoals ik), de wandelaars met rugzak en andere onderdelen, de renclubjes met energieke en altijd net iets te vrolijke en optimistische coach, de lange-afstand-wandelaars (eventueel met waxjas en potje met vet) en uiteraard de ik-ben-net-te-laat-en-ik-wil-toch-die-k....bus halen renners die net die laatste plas niet weten te ontwijken.
Ik ben geen fietser. Ik heb zelfs geen fiets; leen soms die van mijn vrouw. Daarmee ben ik automatisch een loper. Lopen heeft een tempo dat volgens mij een groot effect heeft op zowel het hart als het hoofd. Ik spreek uit zeer lange ervaring want ik loop elke dag. Meestal met de hond, maar soms ook zonder een veel langer. Bijvoorbeeld met vrienden, al dan niet in het buitenland. Hoe dat lopen precies werkt, leg ik graag een keer uit. Maar ik ben ervan overtuigd als de dames en heren in de politiek en in de top van het bedrijfsleven wat meer zouden lopen - een rondje Marken kan ik van harte aanbevelen en ik loop graag mee, net als Sipke onze hond - er over heel wat besluiten anders zou worden nagedacht. Dus wandelschoenen, regenjas mee en naar buiten!
RSS Feed