Wie vertelt een eik dat het Herfst wordt? En dat ie een eikel is als ie niet snel maatregelen neemt? Tuurlijk, biologisch gezien is het allemaal best wel verklaarbaar, maar toch? Wie heeft bedacht dat al die verschillende boomsoorten zich in deze tijd van het jaar in de meest uiteenlopende schakeringen groen, geel, rood en bruin moeten tonen?
Blijft bijzonder hoor, de natuur. Ik kom zo terug op die bomen, maar eerst nog een andere anekdote. Toen ik van de week de tuin in liep, kwam ik een zwart beestje tegen. Het leek een mini-schorpioen. En zo gedroeg hij zich ook: achterlijf omhoog en de scharen vooraan in vechthouding. Compleet Kungfu. Het grappigste vond ik nog wel dat het insect volledig met me meedraaide toen ik een rondje om hem heen maakte. Steeds met dat achterlijf omhoog en die scharen in de aanslag. Terwijl ik alleen maar op weg was naar de groenbak.
We hebben in dit land een prinses die met bomen praat. Veel mensen denken dat ze gek is. Ik denk het niet. Volgens mij zou het enorm helpen als meer mensen met bomen zouden praten. Of er tegenaan praten, dat is al een mooi begin. Er zijn hele interessante proeven gedaan met planten. De ene plant werd daarbij liefdevol toegesproken - ik meen zelfs dat er gedichten aan die plant werden voorgelezen. De andere plant werd iedere verketterd en stijf gevloekt. Het effect was binnen een paar werken zichtbaar. De vervloekte plant verpieterde; de andere plant bloeide als nooit tevoren. En, voor alle duidelijkheid: aan reguliere voeding kregen ze precies hetzelfde.
Ook in de wetenschapswereld zijn proeven gedaan om te ontdekken of planten kunnen ervaren. In 'Het Veld' van Lynne McTaggart staan een groot aantal van die experimenten beschreven. Allemaal met uitkomsten die wijzen op iets van bewustzijn.
Of je dat gelooft of niet, moet je natuurlijk zelf weten. De herfst doet hoe dan ook iets met ons bewustzijn. Er daalt een licht gevoel van sterfelijkheid neer in deze periode. Melancholie. En dat is mooi. Het nodigt ons uit om zo nu en dan even iets meer naar binnen te kijken. Wat gebeurt eigenlijk? Voor wie zijn we belangrijk? En hoe? En aan wie denken we net even wat meer en vaker. Ook degenen die niet meer hier zijn. Die verkleurende blaadjes kleuren onze stemming ook. Onontkoombaar. Dus kunnen bomen praten? Nee. Maar ze communiceren wel degelijk met ons.
Blijft bijzonder hoor, de natuur. Ik kom zo terug op die bomen, maar eerst nog een andere anekdote. Toen ik van de week de tuin in liep, kwam ik een zwart beestje tegen. Het leek een mini-schorpioen. En zo gedroeg hij zich ook: achterlijf omhoog en de scharen vooraan in vechthouding. Compleet Kungfu. Het grappigste vond ik nog wel dat het insect volledig met me meedraaide toen ik een rondje om hem heen maakte. Steeds met dat achterlijf omhoog en die scharen in de aanslag. Terwijl ik alleen maar op weg was naar de groenbak.
We hebben in dit land een prinses die met bomen praat. Veel mensen denken dat ze gek is. Ik denk het niet. Volgens mij zou het enorm helpen als meer mensen met bomen zouden praten. Of er tegenaan praten, dat is al een mooi begin. Er zijn hele interessante proeven gedaan met planten. De ene plant werd daarbij liefdevol toegesproken - ik meen zelfs dat er gedichten aan die plant werden voorgelezen. De andere plant werd iedere verketterd en stijf gevloekt. Het effect was binnen een paar werken zichtbaar. De vervloekte plant verpieterde; de andere plant bloeide als nooit tevoren. En, voor alle duidelijkheid: aan reguliere voeding kregen ze precies hetzelfde.
Ook in de wetenschapswereld zijn proeven gedaan om te ontdekken of planten kunnen ervaren. In 'Het Veld' van Lynne McTaggart staan een groot aantal van die experimenten beschreven. Allemaal met uitkomsten die wijzen op iets van bewustzijn.
Of je dat gelooft of niet, moet je natuurlijk zelf weten. De herfst doet hoe dan ook iets met ons bewustzijn. Er daalt een licht gevoel van sterfelijkheid neer in deze periode. Melancholie. En dat is mooi. Het nodigt ons uit om zo nu en dan even iets meer naar binnen te kijken. Wat gebeurt eigenlijk? Voor wie zijn we belangrijk? En hoe? En aan wie denken we net even wat meer en vaker. Ook degenen die niet meer hier zijn. Die verkleurende blaadjes kleuren onze stemming ook. Onontkoombaar. Dus kunnen bomen praten? Nee. Maar ze communiceren wel degelijk met ons.
RSS Feed