De titel van deze blogpost is de titel van een boekje van Connie Palmen. Voor mij schetst dit - met enige ironie - prachtig de tijdgeest. Gisteravond had ik een bijzonder gezellige, maar vooral ook vruchtbare bijeenkomst over de publiciteit van Studio 52nd. Kijk maar eens op studio52nd.nl en bezoek vooral ook een van de voorstellingen. Vitamine voor je hele staat van zijn en een geweldige training voor de lachspieren. Enfin, ik zat met drie intelligente en inspirerende vrouwen in een brainstorm over hoe we Studio 52nd beter op het netvlies krijgen bij verschillende doelgroepen.
Zo'n gesprek meandert natuurlijk alle kanten op en dat vind ik heerlijk. Juist door ruimte te maken en jezelf niet in het keurslijf van een al te doelgerichte hersenwaaisessie te dwingen, ontstaan de goede ideeën. Zo kwamen we dus ook op het onderwerp 'contact'. Met alle moderne middelen die we ter beschikking hebben, lijkt het soms alsof we heel veel contact hebben. Sommige van mijn kennissen roepen apetrots dat ze meer dan 1000 facebookvrienden hebben. Of ze krijgen een sterretje omdat ze meer dan 500 Linkedin-relaties hebben. En hoeveel contacten zitten er in het adresboek van je (smart)phone? Ik zag ze toevallig zelf vorige week in mijn iphone (ja, ook ik heb er een): ruim 850. Waarvan de meeste met telefoonnummer. En hoeveel bel ik er geregeld? En jij?
Ik bel wel veel, maar eigenlijk ben ik niet zo'n beller. Ik wil mensen zien, aanvoelen wat er met ze gebeurt, hoe ze erbij zitten. In een telefoongesprek mis je al veel nuances en mails moet je al helemaal goed lezen om de toon op te pakken. Nee, ik vind dat we het onszelf niet echt makkelijker hebben gemaakt met ons enthousiaste omarmen van al die apparaten.
Bijna alles wat mooi, bijzonder, nieuw of vernieuwend, inventief is ontstaat doordat mensen elkaar opzoeken en van alles en nog wat gaan delen. Daar heb je ruimte en tijd voor nodig. Maar vooral menselijk contact. Het boek 'Presence' van Peter Senge, Otto Scharmer, Joseph Jaworksi en Betty Sue Flowers gaat diepgaand in op hoe echt aanwezigheid echte diepgang en echte verandering kan bewerkstelligen. Dat levert verbazingwekkende momenten en koersveranderingen op. En die onstaan - volgens de mensen die erbij waren toen het gebeurde - op een unieke manier tijdens een rotsvast gevoel van gezamenlijkheid en verbondenheid. Met andere woorden: als echt contact wel de bedoeling is en mensen zijn bereid om zich echt te openen en te voelen wat ze voor elkaar en voor vele anderen kunnen betekenen, dan zijn er hele grote dingen mogelijk. De schrijvers van Presence hebben het meermalen meegemaakt. In Zuid-Afrika in de beginfase na de apartheid; in Guatemala toen dat land eindelijk de dictatuur van zich had afgeworpen en in vele multinationals waar een fundamentele koerswijziging noodzakelijk was. Presence
Zo'n gesprek meandert natuurlijk alle kanten op en dat vind ik heerlijk. Juist door ruimte te maken en jezelf niet in het keurslijf van een al te doelgerichte hersenwaaisessie te dwingen, ontstaan de goede ideeën. Zo kwamen we dus ook op het onderwerp 'contact'. Met alle moderne middelen die we ter beschikking hebben, lijkt het soms alsof we heel veel contact hebben. Sommige van mijn kennissen roepen apetrots dat ze meer dan 1000 facebookvrienden hebben. Of ze krijgen een sterretje omdat ze meer dan 500 Linkedin-relaties hebben. En hoeveel contacten zitten er in het adresboek van je (smart)phone? Ik zag ze toevallig zelf vorige week in mijn iphone (ja, ook ik heb er een): ruim 850. Waarvan de meeste met telefoonnummer. En hoeveel bel ik er geregeld? En jij?
Ik bel wel veel, maar eigenlijk ben ik niet zo'n beller. Ik wil mensen zien, aanvoelen wat er met ze gebeurt, hoe ze erbij zitten. In een telefoongesprek mis je al veel nuances en mails moet je al helemaal goed lezen om de toon op te pakken. Nee, ik vind dat we het onszelf niet echt makkelijker hebben gemaakt met ons enthousiaste omarmen van al die apparaten.
Bijna alles wat mooi, bijzonder, nieuw of vernieuwend, inventief is ontstaat doordat mensen elkaar opzoeken en van alles en nog wat gaan delen. Daar heb je ruimte en tijd voor nodig. Maar vooral menselijk contact. Het boek 'Presence' van Peter Senge, Otto Scharmer, Joseph Jaworksi en Betty Sue Flowers gaat diepgaand in op hoe echt aanwezigheid echte diepgang en echte verandering kan bewerkstelligen. Dat levert verbazingwekkende momenten en koersveranderingen op. En die onstaan - volgens de mensen die erbij waren toen het gebeurde - op een unieke manier tijdens een rotsvast gevoel van gezamenlijkheid en verbondenheid. Met andere woorden: als echt contact wel de bedoeling is en mensen zijn bereid om zich echt te openen en te voelen wat ze voor elkaar en voor vele anderen kunnen betekenen, dan zijn er hele grote dingen mogelijk. De schrijvers van Presence hebben het meermalen meegemaakt. In Zuid-Afrika in de beginfase na de apartheid; in Guatemala toen dat land eindelijk de dictatuur van zich had afgeworpen en in vele multinationals waar een fundamentele koerswijziging noodzakelijk was. Presence
RSS Feed