Don't pick a fight with a poet

De titel hierboven is de titel van een prachtige song van Madeleine Peyroux. Het is een prachtige ode aan de kracht van het woord, die uiteindelijk altijd groter is dan bijna alle andere krachten. Woorden kunnen liefdes bezegelen en oorlogen ontketenen, kunnen massa's in juiste richting laten bewegen of leren marcheren. Als je opgroeit met de liefde voor het woord (en met een dichter/onderwijzer als vader krijg je dat zeker mee), ga je het alfabet meer en meer waarderen naarmate je zelf ook ouder wordt. Je weegt je woorden wat meer en wat vaker op een weegschaal. Je weet dat je soms aan één woord genoeg hebt en dat er momenten zijn dat zelfs dat ene woord al teveel is.
Het blijft zoeken natuurlijk. Wat voor de één als een compliment klinkt, kan voor de ander het beginnetje van een belediging zijn. Een voorbeeldje? Als je vrouw vraagt of de outfit die ze aan heeft voor het feest waar je vanavond, haar goed staat, weeg dan je woorden. Natuurlijk staat die haar goed, maar hoe zeg je het? Als je bijvoorbeeld zou zeggen: 'Schat, alles staat jou geweldig', bestaat de kans dat ze vraagt of het te gewoontjes is wat ze draagt. Stel, je zegt 'Wow, je ziet er fantastisch uit vanavond', dan loop je het risico dat ze vraagt of ze er op andere momenten dan niet goed uit ziet.
Begrijp me goed, ik wil het niet hebben over de wispelturigheid van sommige vrouwen (en nee, ik doel op niemand persoonlijk. dames), maar over het wegen van woorden. Zeker mensen met een nogal publieke functie zouden dat best eens wat meer mogen doen. En misschien ook eens wat vaker zwijgen en heel goed luisteren. In die zin mag iedereen wat mij betreft wel wat meer hebben van een dichter. Want niemand, maar dan ook echt niemand anders, weegt de woorden zoals een dichter dat doet. Daarom staan er ook vaak maar zo weinig in een gedicht. Maar oh, wat kunnen die prachtig zijn.
En voor de liefhebber staat hier de songtekst van 'Don't pick a fight with a poet.' Geniet!