Voordat ik er was, waren er nog wat andere mannen in het leven van mijn vrouw. Zoals er in mijn leven wat andere vrouwen waren voor mijn huidige vrouw. We hadden al wat rondgeneusd voordat wij elkaar leerden kennen. Zo kwam ik tijdens het druiven plukken in de Beaujolais een heel gezelschap Franse jongeren tegen die daar een centje bijverdienden om hun karige uitkering aan te vullen. We schrijven 1983 en toen was het - ook al - fors crisis in Europa. De werkloosheid was torenhoog, ik was net gestopt met mijn studie en ging op reis. Het idee was om langzaam maar zeker steeds verder naar het zuiden te trekken. Maar onder die gezellige groep jeune Strasbourgeois bevond zich een Française... Nou ja, de rest van het verhaal laat zich raden. Het komt erop neer dat ik een jaar lang heel veel gereisd heb: paar keer naar Straatsburg, Berlijn (waar haar ouders in de toen nog bestaande Franse sector woonden) Parijs, Oostende, Betagne en Niort (waar haar ouders nog een huis hadden).
In diezelfde periode reisde mijn vrouw regelmatig naar Sheffield (inderdaad van het 'steel' - prominent aanwezig in de hilarische film 'The Full Monty'). Daar woonden de ouders van haar toenmalige vriend. Vrij kort nadat zij uit elkaar gingen, leerden mij eega en ik elkaar kennen. We gingen samenwonen - eerst in Amsterdam-Noord, in de Van der Pekbuurt - later aan de Jacob Catskade, net buiten de Jordaan.
En daar ging op een gegeven moment de telefoon. De ouders van de ex van de mijn vrouw. Ze waren in Amsterdam binnenkort en of wij met hen wilden afspreken. Zo gezegd, zo gedaan. Heel veel gelopen, belachelijk veel gegeten en abnormaal veel gedronken (blijkbaar oefenen ze dat nogal in Sheffield). Om voor een goede bodem te zorgen, had ik een enorm pan erwtensoep gemaakt. En die ging erin als een pint lager.
Vanmiddag ging de telefoon. Buitenlands nummer. Voicemail. Mijn vrouw herkende de stem meteen. Haar ex. Ze belde terug en kwam na een kwartiertje de kamer weer in. Met een glimlach en een traan. De vader van haar ex was overleden. 86 jaar. Ze hadden zijn portemonnee nagekeken en waren daarin het recept tegengekomen van de 'pea soup' dat ik de vader net voor vertrek had meegegeven. Het briefje had in een vakje van de portemonnee gezeten sinds hun bezoek aan Amsterdam in 1987. Ik reken erop dat dad ergens in het hiernamaals een geweldige erwtensoep geserveerd krijgt. Bon appetit!
In diezelfde periode reisde mijn vrouw regelmatig naar Sheffield (inderdaad van het 'steel' - prominent aanwezig in de hilarische film 'The Full Monty'). Daar woonden de ouders van haar toenmalige vriend. Vrij kort nadat zij uit elkaar gingen, leerden mij eega en ik elkaar kennen. We gingen samenwonen - eerst in Amsterdam-Noord, in de Van der Pekbuurt - later aan de Jacob Catskade, net buiten de Jordaan.
En daar ging op een gegeven moment de telefoon. De ouders van de ex van de mijn vrouw. Ze waren in Amsterdam binnenkort en of wij met hen wilden afspreken. Zo gezegd, zo gedaan. Heel veel gelopen, belachelijk veel gegeten en abnormaal veel gedronken (blijkbaar oefenen ze dat nogal in Sheffield). Om voor een goede bodem te zorgen, had ik een enorm pan erwtensoep gemaakt. En die ging erin als een pint lager.
Vanmiddag ging de telefoon. Buitenlands nummer. Voicemail. Mijn vrouw herkende de stem meteen. Haar ex. Ze belde terug en kwam na een kwartiertje de kamer weer in. Met een glimlach en een traan. De vader van haar ex was overleden. 86 jaar. Ze hadden zijn portemonnee nagekeken en waren daarin het recept tegengekomen van de 'pea soup' dat ik de vader net voor vertrek had meegegeven. Het briefje had in een vakje van de portemonnee gezeten sinds hun bezoek aan Amsterdam in 1987. Ik reken erop dat dad ergens in het hiernamaals een geweldige erwtensoep geserveerd krijgt. Bon appetit!
RSS Feed
