Waarom ben ik wie ik ben? Waarom ben ik hier? Waarom gebeuren de dingen die mij gebeuren? Waarom lijkt de tijd steeds harder te gaan? Waarom levert het stellen van vragen vooral steeds meer nieuwe vragen op?
Het leven is voor een belangrijk deel wat ons gebeurt. We hebben invloed op alles en tegelijkertijd nergens op. Het is maar hoe je het bekijkt. Als alles en iedereen met elkaar verbonden is, heeft elke actie gevolgen voor alles en iedereen. Dat is een raar en voor sommigen ook beangstigend idee. Het is maar net hoe je het interpreteert. Het betekent bijvoorbeeld ook dat als deze jochies heel veel plezier hebben, dat ergens resoneert. Niet alleen bij henzelf en bij hun familie als ze later vol energie en met een grote glimlach thuiskomen. Maar ook in een dimensie waar deze gastjes zelf nog geen weet van hebben. Of misschien ook wel, dan weet ik natuurlijk niet.
De 'waarom-vraag' wordt al eeuwenlang gesteld. Vaak gaat het dan om liefde, om verlies, om troost, om nare gebeurtenissen. Of om het vergaren en verdiepen van kennis. Of het vergapen aan schoonheid. Er zit een soort van magie in de 'waarom-vraag'. Die leidt automatisch tot bespiegeling, tot beschouwen, tot afstand nemen. Alsof we even door een telescoop naar het onderwerp kijken.
En dat is goed. Dat is wat we nodig hebben. Don't react, respond schrijft Pema Chödrön. Reageren is onze primaire neiging. Veel beter is om te responderen; om eerst terug te gaan naar jezelf; om jezelf die 'waaromvraag' te stellen. Waarom voel ik dit - die boosheid, dat verdriet, die agressie, die teleurstelling? Wat iemand jou 'aandoet' is alleen maar 'aandoen' als je dat zelf zo toestaat.
Het is een wat a-typische reactie in onze door de ratio sterk gedomineerde Westerse wereld. Maar de hele wereld zou er een stuk beter van worden, als we allemaal eens wat meer zou responderen; dus de waarom-vraag bij onszelf laten resoneren. Dan stappen we uit die diep ingesleten gewoonte van het reageren. Dan kiezen we ervoor om dieper en dieper onszelf te leren kennen. En daarmee veel meer te betekenen voor anderen.
En nee, dat is niet heel makkelijk. Het zit niet meer in onze natuur. Maar als we ernaar op zoek gaan, kunnen we het wel heel eenvoudig vinden. Als je bereid bent om de 'waarom-vraag' te stellen in de stilte, in de ruimte; komt het antwoord vanzelf. En dat hoor je des te beter als je echt stil durft te zijn.
Dan vind je niet alleen veel antwoorden. Dan vind je ook de schoonheid van waarom.
Het leven is voor een belangrijk deel wat ons gebeurt. We hebben invloed op alles en tegelijkertijd nergens op. Het is maar hoe je het bekijkt. Als alles en iedereen met elkaar verbonden is, heeft elke actie gevolgen voor alles en iedereen. Dat is een raar en voor sommigen ook beangstigend idee. Het is maar net hoe je het interpreteert. Het betekent bijvoorbeeld ook dat als deze jochies heel veel plezier hebben, dat ergens resoneert. Niet alleen bij henzelf en bij hun familie als ze later vol energie en met een grote glimlach thuiskomen. Maar ook in een dimensie waar deze gastjes zelf nog geen weet van hebben. Of misschien ook wel, dan weet ik natuurlijk niet.
De 'waarom-vraag' wordt al eeuwenlang gesteld. Vaak gaat het dan om liefde, om verlies, om troost, om nare gebeurtenissen. Of om het vergaren en verdiepen van kennis. Of het vergapen aan schoonheid. Er zit een soort van magie in de 'waarom-vraag'. Die leidt automatisch tot bespiegeling, tot beschouwen, tot afstand nemen. Alsof we even door een telescoop naar het onderwerp kijken.
En dat is goed. Dat is wat we nodig hebben. Don't react, respond schrijft Pema Chödrön. Reageren is onze primaire neiging. Veel beter is om te responderen; om eerst terug te gaan naar jezelf; om jezelf die 'waaromvraag' te stellen. Waarom voel ik dit - die boosheid, dat verdriet, die agressie, die teleurstelling? Wat iemand jou 'aandoet' is alleen maar 'aandoen' als je dat zelf zo toestaat.
Het is een wat a-typische reactie in onze door de ratio sterk gedomineerde Westerse wereld. Maar de hele wereld zou er een stuk beter van worden, als we allemaal eens wat meer zou responderen; dus de waarom-vraag bij onszelf laten resoneren. Dan stappen we uit die diep ingesleten gewoonte van het reageren. Dan kiezen we ervoor om dieper en dieper onszelf te leren kennen. En daarmee veel meer te betekenen voor anderen.
En nee, dat is niet heel makkelijk. Het zit niet meer in onze natuur. Maar als we ernaar op zoek gaan, kunnen we het wel heel eenvoudig vinden. Als je bereid bent om de 'waarom-vraag' te stellen in de stilte, in de ruimte; komt het antwoord vanzelf. En dat hoor je des te beter als je echt stil durft te zijn.
Dan vind je niet alleen veel antwoorden. Dan vind je ook de schoonheid van waarom.
RSS Feed