Friezen onder de lezers herkennen de taal. Voor de niet-Friezen, er staat: De klei is grijs (in) november. Veel mensen worden niet echt warm van woord grijs. Doet teveel denken aan kleurloos, saai, werken bij een bank of een verzekeringsmaatschappij. Grijze muizen. Bepaald geen Geuzennaam.
Wat mij betreft wordt het tijd voor eerherstel voor het woord grijs. Ik noem twee voorbeelden: de grijze wolf en de grijze zeehond. Maar ook het grijs van een regenachtige of mistige dag kan mij zeer bekoren. Zeker als het gaat om het landschap in Noord-Friesland (of Noord-Groningen) waar de zeedijk de scheiding aanbrengt tussen land en water. Geloof me, nergens zulke mooie grijstinten als daar. En ook op andere dagen is die streek schitterend; alsof Rietveld de vlakverdeling heeft gedaan: lucht, dijk, land. Er is een prachtige serie prenten en gedichten (de regel hierboven komt uit een daarvan) over alle Friese gemeenten. In de serie zit een gedicht van mijn vader - Jan Dotinga - waat zijn zeer goede vriend Syb Velink een prachtige litho bij heeft gemaakt. Het gaat over de gemeente Dongeradeel waar zij elkaar hebben leren kennen (en waar ik ben geboren). De litho is van een prachtige eenvoud. Het kustlandschap teruggebracht tot de essentie. De kunstenaar is helaas niet meer onder ons, maar heeft wel een heel bijzonder oeuvre achtergelaten. Omke Syb, zoals wij hem als kind mochten noemen, was een kleurrijk figuur. De beelden van zijn atelier in Leeuwarden staan in mijn geheugen gebeiteld. Voor ons was hij de grijze wolf, eigenzinnig, uniek en onafhankelijk.
Wat mij betreft wordt het tijd voor eerherstel voor het woord grijs. Ik noem twee voorbeelden: de grijze wolf en de grijze zeehond. Maar ook het grijs van een regenachtige of mistige dag kan mij zeer bekoren. Zeker als het gaat om het landschap in Noord-Friesland (of Noord-Groningen) waar de zeedijk de scheiding aanbrengt tussen land en water. Geloof me, nergens zulke mooie grijstinten als daar. En ook op andere dagen is die streek schitterend; alsof Rietveld de vlakverdeling heeft gedaan: lucht, dijk, land. Er is een prachtige serie prenten en gedichten (de regel hierboven komt uit een daarvan) over alle Friese gemeenten. In de serie zit een gedicht van mijn vader - Jan Dotinga - waat zijn zeer goede vriend Syb Velink een prachtige litho bij heeft gemaakt. Het gaat over de gemeente Dongeradeel waar zij elkaar hebben leren kennen (en waar ik ben geboren). De litho is van een prachtige eenvoud. Het kustlandschap teruggebracht tot de essentie. De kunstenaar is helaas niet meer onder ons, maar heeft wel een heel bijzonder oeuvre achtergelaten. Omke Syb, zoals wij hem als kind mochten noemen, was een kleurrijk figuur. De beelden van zijn atelier in Leeuwarden staan in mijn geheugen gebeiteld. Voor ons was hij de grijze wolf, eigenzinnig, uniek en onafhankelijk.
RSS Feed