Tekenen en schilderen hebben nooit zo mijn interesse gehad. De lessen handenarbeid (bizar woord eigenlijk - meer iets voor de agrarische sector) en later handvaardigheid (ook al zo'n vreemde term) konden mij niet snel genoeg voorbij zijn. Ik ben meer van het woord dan van de penseelstreek, hoewel ik wel graag zie hoe anderen hun verhaal op het doek hebben geslingerd of gekwast. Mooi hoe je rebelsheid, dwarsheid, tegendenken en meer van dat soort andersom concipiëren weergegeven ziet in kunstwerken die dan 'an sich' weer hun begrenzing hebben. Een doek, een brok steen, een gietvorm, de lengte van een filmreel.
Mensen die zich buiten het reguliere bewegen, roepen bijna automatisch een haat-liefde reactie op. En dat is waarschijnlijk ook precies wat ze willen. In de kunst is het ook bijna een 'must', wil je opvallen. En daarvoor hoef je qua techniek lang niet altijd een vernieuwer te zijn. Thema- en onderwerpkeuze zijn vaak al genoeg, denk maar aan de schilderijen van Lucian Freud. Er bekruipt mij steeds vaker het gevoel dat we in Nederland een hele generatie dwarsdenkers missen. En dat hoeven dan niet perse types te zijn als Theo van Gogh en Pim Fortuijn.
Wie scherpt in het Nederlandse bedrijfsleven de geesten van directie en raad van bestuur? Welke medewerkers durven tegen schenen te schoppen, omdat ze vinden dat ze het goed zien, het bij het rechte eind hebben? Welke ambtenaren durven hun kop boven het maaiveld uit te steken en te roepen in welke richting een directoraat zich beweegt, of te waarschuwen voor een samenleving die zich anders ontwikkelt dan men op het ministerie denkt of verwacht?
Zeker, als de economie niet meezit, is dat nog een stuk lastiger. Maar het zijn wel de andersomkijkers, de bestweleigenwijzen, de datkunnenzewelzeggenmaarikweetdathetzobeterisdoeners, kortom de buitendelijntjeskleurders die zorgen voor vernieuwing, voor verandering voor vooruitgang. Mijn opdracht voor ondernemers, ceo's, voorzitters RvB: koester de dwarsliggers, praat met de luizen in de pels, luister naar de lastpakken en geef zo de ruimte aan vernieuwing van binnenuit. In elke organisatie zit veel meer creativiteit, veel meer ideeënrijkdom dan vaak wordt gedacht. Binnen de lijntjes kleuren kan altijd wel.
Mensen die zich buiten het reguliere bewegen, roepen bijna automatisch een haat-liefde reactie op. En dat is waarschijnlijk ook precies wat ze willen. In de kunst is het ook bijna een 'must', wil je opvallen. En daarvoor hoef je qua techniek lang niet altijd een vernieuwer te zijn. Thema- en onderwerpkeuze zijn vaak al genoeg, denk maar aan de schilderijen van Lucian Freud. Er bekruipt mij steeds vaker het gevoel dat we in Nederland een hele generatie dwarsdenkers missen. En dat hoeven dan niet perse types te zijn als Theo van Gogh en Pim Fortuijn.
Wie scherpt in het Nederlandse bedrijfsleven de geesten van directie en raad van bestuur? Welke medewerkers durven tegen schenen te schoppen, omdat ze vinden dat ze het goed zien, het bij het rechte eind hebben? Welke ambtenaren durven hun kop boven het maaiveld uit te steken en te roepen in welke richting een directoraat zich beweegt, of te waarschuwen voor een samenleving die zich anders ontwikkelt dan men op het ministerie denkt of verwacht?
Zeker, als de economie niet meezit, is dat nog een stuk lastiger. Maar het zijn wel de andersomkijkers, de bestweleigenwijzen, de datkunnenzewelzeggenmaarikweetdathetzobeterisdoeners, kortom de buitendelijntjeskleurders die zorgen voor vernieuwing, voor verandering voor vooruitgang. Mijn opdracht voor ondernemers, ceo's, voorzitters RvB: koester de dwarsliggers, praat met de luizen in de pels, luister naar de lastpakken en geef zo de ruimte aan vernieuwing van binnenuit. In elke organisatie zit veel meer creativiteit, veel meer ideeënrijkdom dan vaak wordt gedacht. Binnen de lijntjes kleuren kan altijd wel.
RSS Feed