Wat valt op aan de foto hierboven? Op zich niet zo'n heel erg spannend plaatje in een niet enorm inspirerende omgeving. Toch werd ik geraakt door wat ik zag. Het viel me al uit de verte op dat deze twee vrouwen hand in hand liepen. Het leeftijdsverschil tussen de twee is groot; ik schat tussen de 50 en 60 jaar. Hoewel ik de vraag niet gesteld heb, vermoed ik dat het een oma en een kleindochter zijn. Wat ik prachtig vind is dat ze hand in hand lopen. Daarmee laten ze de hele wereld zien dat een band hebben. Dat ze van elkaar houden, mag je wel zeggen.
Toen ik ze passeerde ving ik een flard op van hun gesprek. Oma was haar levensverhaal aan het vertellen en ze was aanbeland bij haar tijd in Amsterdam-Oost. Meer heb ik niet meegekregen (Elbow zingt nu 'And I'm five years ago and 3000 miles away'). Maar ik schoot vol toen ik verder liep. Zo puur zie je 'van elkaar houden' niet zo vaak. En het deed me denken aan de periode dat mijn oma (beppe in het Fries) ziek was en ik net het huis uit was. In de weekenden leende ik dan zo nu en dan de auto van mijn ouders om in m'n eentje bij haar op bezoek te gaan. Ze was overigens niet mijn echte beppe - die was al overleden toen mijn vader zeventien was. Ik ben tijdens haar ziekte misschien maar twee of drie keer alleen bij haar geweest, maar die bezoekjes staan me nog heel goed bij. Het wordt minder moeilijk om afscheid te nemen als je daarvoor nog samen een gevoel van nabijheid hebt gehad.
Ik denk dat dat me ook zo raakte bij deze oma en kleindochter. Oma weet niet hoe lang ze nog heeft en de kleindochter beseft dat oma op een gegeven moment er niet meer zal zijn. Dat besef van vergankelijkheid, van sterfelijkheid maakt dat momenten zoals tijdens deze wandeling ook later nog gekoesterd worden.
Besef en betekenis zijn twee sleutelwoorden voor mij. Het besef dat alles wat je doet een effect heeft, iets teweegbrengt. En ik zou willen dat ieder mens beseft dat hij of zijn van grote betekenis kan zijn. Voor mensen dichtbij of verder weg. Wat je betekent voor een ander is bepalend voor wie je zelf bent.
Hieronder een mini-verslag van een van de deelnemende kinderen aan de Taaltrip Geschiedenis. Bij deze bedank ik jINC (en met name Franca) voor het toesturen. Die verslagen zijn goed voor een grote glimlach en een geweldig humeur.
Toen ik ze passeerde ving ik een flard op van hun gesprek. Oma was haar levensverhaal aan het vertellen en ze was aanbeland bij haar tijd in Amsterdam-Oost. Meer heb ik niet meegekregen (Elbow zingt nu 'And I'm five years ago and 3000 miles away'). Maar ik schoot vol toen ik verder liep. Zo puur zie je 'van elkaar houden' niet zo vaak. En het deed me denken aan de periode dat mijn oma (beppe in het Fries) ziek was en ik net het huis uit was. In de weekenden leende ik dan zo nu en dan de auto van mijn ouders om in m'n eentje bij haar op bezoek te gaan. Ze was overigens niet mijn echte beppe - die was al overleden toen mijn vader zeventien was. Ik ben tijdens haar ziekte misschien maar twee of drie keer alleen bij haar geweest, maar die bezoekjes staan me nog heel goed bij. Het wordt minder moeilijk om afscheid te nemen als je daarvoor nog samen een gevoel van nabijheid hebt gehad.
Ik denk dat dat me ook zo raakte bij deze oma en kleindochter. Oma weet niet hoe lang ze nog heeft en de kleindochter beseft dat oma op een gegeven moment er niet meer zal zijn. Dat besef van vergankelijkheid, van sterfelijkheid maakt dat momenten zoals tijdens deze wandeling ook later nog gekoesterd worden.
Besef en betekenis zijn twee sleutelwoorden voor mij. Het besef dat alles wat je doet een effect heeft, iets teweegbrengt. En ik zou willen dat ieder mens beseft dat hij of zijn van grote betekenis kan zijn. Voor mensen dichtbij of verder weg. Wat je betekent voor een ander is bepalend voor wie je zelf bent.
Hieronder een mini-verslag van een van de deelnemende kinderen aan de Taaltrip Geschiedenis. Bij deze bedank ik jINC (en met name Franca) voor het toesturen. Die verslagen zijn goed voor een grote glimlach en een geweldig humeur.
RSS Feed