Waar ben je eigenlijk als je hier bent? Of daar? In je hoofd ben je over het algemeen voortdurend weg van weer je bent. Ik weet waarover ik het heb; van kind af aan noemden mijn ouders me altijd al een dromer. En wie droomt is ergens anders, nietwaar? Het is ook helemaal niet zo eenvoudig om helemaal hier te zijn. Afleiding genoeg.
Zelfs wie bidt of mediteert heeft het vaak moeilijk met hier zijn. Ook, of misschien wel vooral, met je ogen dicht is het makkelijk om mee te gaan met die alle kanten op meanderende geest. En het is natuurlijk ook best lekker. Beetje meevaren op de golven van wat er zoal in je opkomt. Het lastige is dat die golven je meestal op plekken brengen waar je dan echt niet wilt zijn. Zo gebeurt het mij geregeld dat ik mezelf erop betrap tijdens de korte meditatie die vooraf gaat aan onze Tai Chi les, dat ik nadenk over facturen die al dan niet betaald zijn. Of over het plannen van een vakantie. Oh ja, nog omzetbelasting betalen. Die en die moet ik ook nog even bellen. En shit, heb ik de mail over de laatste wijziging in het filmscript al verstuurd. Enzovoorts.
Dan ben ik niet daar. Al die gedachten brengen je steeds verder weg van hier. En als je hier wilt zijn, moet ook alles hier zijn. Je lichaam is er al, je wil is er ook, nu alleen nog even je bewustzijn. Want hier zijn, echt hier zijn is heel aangenaam. Op het moment zelf, maar ook daarna. Echt helemaal hier zijn verandert je wezen. Om het maar eens met een schijnbare contradictie te zeggen: hoe meer je hier kunt zijn, totaal bij jezelf, één met je adem; hoe meer je voor een ander kunt betekenen. Met het echte 'hier zijn' valt al het andere, al het oppervlakkige, alles wat ons van anderen verwijdert, weg.
Als je hier bent, ben je verbonden. Door je ogen helemaal of half te sluiten, open je je voor het innerlijk weten dat we allemaal verbonden zijn. Hier zijn is de connectie met jou en jou en al die anderen. Met alles wat leeft. Hier zijn wil zeggen dat je elke hiërarchie los laat, dat je begrippen als 'meer' en 'beter' totaal vergeet, dat je je ten diepste realiseert dat je dienstbaar bent aan dat wat ons allemaal verbindt en dezelfde maakt. Dat al het kleine in al het grote te vinden is en andersom.
Hier zijn klinkt als hard werken. Het tegendeel is waar. Hier zijn is loslaten. Het is moeiteloosheid. Het is openen door sluiten. Het is aanzetten door uitdoen. Het is alles in gang zetten door stil te staan en stil te zijn.
Dus kom maar hier. Hier is het goed.
Zelfs wie bidt of mediteert heeft het vaak moeilijk met hier zijn. Ook, of misschien wel vooral, met je ogen dicht is het makkelijk om mee te gaan met die alle kanten op meanderende geest. En het is natuurlijk ook best lekker. Beetje meevaren op de golven van wat er zoal in je opkomt. Het lastige is dat die golven je meestal op plekken brengen waar je dan echt niet wilt zijn. Zo gebeurt het mij geregeld dat ik mezelf erop betrap tijdens de korte meditatie die vooraf gaat aan onze Tai Chi les, dat ik nadenk over facturen die al dan niet betaald zijn. Of over het plannen van een vakantie. Oh ja, nog omzetbelasting betalen. Die en die moet ik ook nog even bellen. En shit, heb ik de mail over de laatste wijziging in het filmscript al verstuurd. Enzovoorts.
Dan ben ik niet daar. Al die gedachten brengen je steeds verder weg van hier. En als je hier wilt zijn, moet ook alles hier zijn. Je lichaam is er al, je wil is er ook, nu alleen nog even je bewustzijn. Want hier zijn, echt hier zijn is heel aangenaam. Op het moment zelf, maar ook daarna. Echt helemaal hier zijn verandert je wezen. Om het maar eens met een schijnbare contradictie te zeggen: hoe meer je hier kunt zijn, totaal bij jezelf, één met je adem; hoe meer je voor een ander kunt betekenen. Met het echte 'hier zijn' valt al het andere, al het oppervlakkige, alles wat ons van anderen verwijdert, weg.
Als je hier bent, ben je verbonden. Door je ogen helemaal of half te sluiten, open je je voor het innerlijk weten dat we allemaal verbonden zijn. Hier zijn is de connectie met jou en jou en al die anderen. Met alles wat leeft. Hier zijn wil zeggen dat je elke hiërarchie los laat, dat je begrippen als 'meer' en 'beter' totaal vergeet, dat je je ten diepste realiseert dat je dienstbaar bent aan dat wat ons allemaal verbindt en dezelfde maakt. Dat al het kleine in al het grote te vinden is en andersom.
Hier zijn klinkt als hard werken. Het tegendeel is waar. Hier zijn is loslaten. Het is moeiteloosheid. Het is openen door sluiten. Het is aanzetten door uitdoen. Het is alles in gang zetten door stil te staan en stil te zijn.
Dus kom maar hier. Hier is het goed.
RSS Feed
