Als je de tijd hebt, wat heb je dan?

Wie heeft de tijd? Stel die vraag en een aantal mensen kijkt op het horloge. En als je tegen een vriend of vriendin zegt 'Ik heb alle tijd voor je' zal diegene dat waarderen. Wanneer je op straat wordt aangesproken door iemand met een blok met formulieren, zeg je al snel 'Sorry, geen tijd; ik ben op weg naar een afspraak'.
Raar fenomeen, die tijd. Want zeg nou eerlijk, niemand heeft de tijd in handen. Ja, de tijd verglijdt, maar wat glijdt er dan eigenlijk door je handen (mocht de tijd daar al doorheen kun slippen)? Tijd is een woord dat omvat wat wij als voorbijgaan ervaren. Als ouder worden (waar blijft de tijd?), wachten (pff, ze nemen alle tijd achter die balie), verliefd zijn (als ik bij jou ben staat de tijd stil), sterven (jammer dat hem niet meer tijd gegund is), dromen (als ik meer tijd had, zou ik...) en nog veel, veel meer. Het besef van tijd bepaalt voor een groot en belangrijk deel ons leven. In praktische zin is dat ook prima. Meestal is het prettig als je ergens op tijd bent. Het is ook fijn om te weten na hoeveel tijd je brood uit de oven moet. 
Maar er is nog een andere dimensie aan de tijd. Je zou die de tijdloze tijd kunnen noemen (volgt u het nog?).
De tijdloze tijd stijgt uit boven het alledaagse. De tijdloze tijd heeft alles te maken met onze natuurlijke geboorte- en stervensprocessen. De tijdloze tijd is het besef dat we altijd in het hier en nu zijn en dat elk moment opgelost wordt en dan voorbij is. Dat wat was komt nooit meer terug. De tijdloze tijd gaat ook het besef voorbij dat ieder zijn of haar eigen tijd heeft. Waar voor de een tijd razendsnel gaat (ik heb zo'n vol leven, eigenlijk heb ik nergens echt tijd voor), staat die voor de ander bijna stil (ik ben blij dat ik de dag door kom, eindeloos lijkt die). Soms lijkt de tijd zelfs even te bevriezen - op momenten die diepe indruk maken. Geboorte, dood, liefde, tragiek, hoop. De grote momenten van het leven.
De tijdloze tijd ervaar je pas als je tijd voorbij is. In de boeken en verhalen over bijna-dood-ervaringen, lees je dat alles parallel is, dat er geen besef meer is van tijd. Alles is tegelijkertijd en overal. Universeel zou je kunnen zeggen.
Iets daarvan kun je nu al ervaren. Mensen die veel meditatie-ervaring hebben weten dat. Die voelen de verbinding met het universele, met het spirituele. Maar heel soms voel je het zelf ook. En dan bedoel ik niet dat moment van enorme verliefdheid. Soms, heel soms ben je even helemaal los van al het dagelijkse, wereldse. Dan is er een moment van tijdloze tijd. Van volledige verbondenheid met alles en iedereen. Een moment van geluk. Dat voelt alsof de tijd even stil staat. En misschien is dat ook wel zo. Omdat je dan heel even verbonden bent met de eeuwigheid.