Zolang er mensen zijn, zijn de dagen, de weken, de maanden en de jaren geteld. Niet zo vreemd dus dat er allerlei jaartellingen zijn; en wie zijn wij dan om te zeggen dat die van ons de beste is. Onze jaartelling is ook maar gebaseerd op een gebeurtenis lang geleden en rond die gebeurtenis verschillen de data en periodes al naar gelang je een ander geschiedschrijver raadpleegt. Dagen tellen, wil ik maar zeggen, heeft weinig zin. Wie kan er bijvoorbeeld exact vertellen hoeveel dagen hij of zij nu op deze wereld rondloopt? En zo je dat al weet, wat heb je eraan?
Stel dat je in de jaren '50 ui het verre en warme Indïe (zoals dat toen nog werd genoemd) naar het besneeuwde Nederland kwam, welke dagen zou je dan gaan tellen? De dagen daar? Waar je waarschijnlijk met veel weemoed op terugkijkt? Of de dagen hier, waar misschien wel geen einde aan lijkt te komen, door je verlangen naar wat eens was? Leeftijden, verjaardagen, jubilea - het zegt mij allemaal niets. Het zijn markeringen van periodes, meer niet. Natuurlijk hebben we de verjaardagen van onze dochters goed gevierd. Maar meer om hen die dag even zich de belangrijkste van de hele wereld te laten voelen, dan om de leeftijd te markeren. Een verjaardag is een mooi moment om het zelfrespect van je kind eens even goed te voeden en dat moet je dan dus van harte doen. Maar vraag mij niet hoe oud de oudste werd toen ze dat heksenfeestje, compleet met broodjesbarbecue in een olievat gaf. Waarvoor we onze woonkamer volledig hadden omgetoverd in een heksenhol.
Als je de jaren gaat tellen, kom je op een bepaald getal uit. En dat zegt niks. Ik ben volgens de kalender 52, maar maak nog regelmatig een kinderhuppeltje als ik de hond uitlaat. Je weet wel, zo'n huppeltje waarbij je ene voet even sleept. Mooi geluidje, zeker als er veel bladeren liggen.
Jarentellers zijn volgens mij vaak erg serieuze mensen die nogal denken in 'hoeveel tijd heb ik nog' en 'wat kan ik in de komende jaren allemaal nog bereiken'. Het antwoord op beide vragen is: Dat weet je niet. En dat zul je ook niet weten, hoeveel waarzeggers/sters, paragnosten en andere toekomstvoorspellers je ook raadpleegt. Met een beetje mazzel krijg je een indicatie, maar hoe weet je of ze er niet naast zitten? Ga dus niet zitten kniezen over wat je wel of niet geworden bent, gekregen hebt, bereikt hebt, gedaan had willen hebben, hoe je gezien wilde worden, wat er op je bankrekening staat (geld is niets anders dan een vorm van energie!), waar je vandaan komt of waar je naartoe gaat. Stop met tellen, hou op met turven, zet die weegschaal weg, kijk, luister, voel en haal diep adem. Dat geeft voor jaren lucht.
Stel dat je in de jaren '50 ui het verre en warme Indïe (zoals dat toen nog werd genoemd) naar het besneeuwde Nederland kwam, welke dagen zou je dan gaan tellen? De dagen daar? Waar je waarschijnlijk met veel weemoed op terugkijkt? Of de dagen hier, waar misschien wel geen einde aan lijkt te komen, door je verlangen naar wat eens was? Leeftijden, verjaardagen, jubilea - het zegt mij allemaal niets. Het zijn markeringen van periodes, meer niet. Natuurlijk hebben we de verjaardagen van onze dochters goed gevierd. Maar meer om hen die dag even zich de belangrijkste van de hele wereld te laten voelen, dan om de leeftijd te markeren. Een verjaardag is een mooi moment om het zelfrespect van je kind eens even goed te voeden en dat moet je dan dus van harte doen. Maar vraag mij niet hoe oud de oudste werd toen ze dat heksenfeestje, compleet met broodjesbarbecue in een olievat gaf. Waarvoor we onze woonkamer volledig hadden omgetoverd in een heksenhol.
Als je de jaren gaat tellen, kom je op een bepaald getal uit. En dat zegt niks. Ik ben volgens de kalender 52, maar maak nog regelmatig een kinderhuppeltje als ik de hond uitlaat. Je weet wel, zo'n huppeltje waarbij je ene voet even sleept. Mooi geluidje, zeker als er veel bladeren liggen.
Jarentellers zijn volgens mij vaak erg serieuze mensen die nogal denken in 'hoeveel tijd heb ik nog' en 'wat kan ik in de komende jaren allemaal nog bereiken'. Het antwoord op beide vragen is: Dat weet je niet. En dat zul je ook niet weten, hoeveel waarzeggers/sters, paragnosten en andere toekomstvoorspellers je ook raadpleegt. Met een beetje mazzel krijg je een indicatie, maar hoe weet je of ze er niet naast zitten? Ga dus niet zitten kniezen over wat je wel of niet geworden bent, gekregen hebt, bereikt hebt, gedaan had willen hebben, hoe je gezien wilde worden, wat er op je bankrekening staat (geld is niets anders dan een vorm van energie!), waar je vandaan komt of waar je naartoe gaat. Stop met tellen, hou op met turven, zet die weegschaal weg, kijk, luister, voel en haal diep adem. Dat geeft voor jaren lucht.
RSS Feed