Wat is het geluid van een Hammond B3 (de kenners horen het meteen) waard? Wat is de prijs van een zonsondergang? Wat zou een mens over hebben voor - laten we zeggen - de geur van een oeroud dennbos in de vroege ochtend? Is de eerste glimlach van je kind betaalbaar? De laatste zucht van je moeder? Die allereerste zoen van je geliefde? Of de gang van het jonge padje dat vanochtend ineens onze tuin overstak?
Er woedt een stevige discussie over de razendsnel stijgende kosten van de zorg in ons land. Theodor Holman schreef er een scherpe column over in het Parool van twee dagen geleden. Onze nationale ethica Heleen Dupuis zei er zeer zinnige dingen over in een interview (ook in Het Parool van een dag of twee geleden). Wat we in dit land besteden aan zorg is binnenkort niet meer op te hoesten, zoveel is duidelijk. En wat ook duidelijk wordt, is dat er nergens zoveel vergoed wordt als in Nederland. De explosieve toename van scootmobielen, rollators en soortgelijke ondersteunende vervoers(hulp)middelen zegt wat dat betreft genoeg. Ik ken geen land in Europa waar je zozeer over die dingen struikelt. En het lijkt mij niet erg om daar hier en daar eens een welgericht vraagteken bij te plaatsen. Waarbij we het wat mij betreft ook niet beperken tot de scootmobielenbrigade.
Dat alles toont maar weer eens aan hoezeer we onszelf afhankelijk hebben gemaakt van de dingen. En oh wee als je ze afpakt. Dan breekt de pleuris uit. Probeer je zoon of dochter maar eens zijn of haar mobiel te ontfutselen. Het gekerm zal minstens zo gehoorbeschadigend zijn als wanneer je een hoogstwaarschijnlijk hulpbehoevende van zijn of haar rollator zou afhelpen.
Een vriend van mij is een paar jaar geleden een paar weken naar Suriname geweest. Ook naar de bush aldaar. Toen ik hem vroeg wat hij daar gedaan had, zei hij letterlijk: 'Ik heb op een steen aan de rivier gezeten en voor me uit gekeken. Dagenlang.' Het was een van de beste ervaringen van zijn leven vertelde hij.
Vanuit dat besef kan ik het boekje 'Living the wisdom of the Tao' van harte aanbevelen. Het is de complete Tao Te King en dan met toevoegingen van Wayne Dyer als uitleg. Een verademing. Ik lees er vrijwel dagelijks een paar (niet meer) en die brengen mijn wereld telkens weer in perspectief. In alles zit een ziel. Maar niet in de dingen.
Er woedt een stevige discussie over de razendsnel stijgende kosten van de zorg in ons land. Theodor Holman schreef er een scherpe column over in het Parool van twee dagen geleden. Onze nationale ethica Heleen Dupuis zei er zeer zinnige dingen over in een interview (ook in Het Parool van een dag of twee geleden). Wat we in dit land besteden aan zorg is binnenkort niet meer op te hoesten, zoveel is duidelijk. En wat ook duidelijk wordt, is dat er nergens zoveel vergoed wordt als in Nederland. De explosieve toename van scootmobielen, rollators en soortgelijke ondersteunende vervoers(hulp)middelen zegt wat dat betreft genoeg. Ik ken geen land in Europa waar je zozeer over die dingen struikelt. En het lijkt mij niet erg om daar hier en daar eens een welgericht vraagteken bij te plaatsen. Waarbij we het wat mij betreft ook niet beperken tot de scootmobielenbrigade.
Dat alles toont maar weer eens aan hoezeer we onszelf afhankelijk hebben gemaakt van de dingen. En oh wee als je ze afpakt. Dan breekt de pleuris uit. Probeer je zoon of dochter maar eens zijn of haar mobiel te ontfutselen. Het gekerm zal minstens zo gehoorbeschadigend zijn als wanneer je een hoogstwaarschijnlijk hulpbehoevende van zijn of haar rollator zou afhelpen.
Een vriend van mij is een paar jaar geleden een paar weken naar Suriname geweest. Ook naar de bush aldaar. Toen ik hem vroeg wat hij daar gedaan had, zei hij letterlijk: 'Ik heb op een steen aan de rivier gezeten en voor me uit gekeken. Dagenlang.' Het was een van de beste ervaringen van zijn leven vertelde hij.
Vanuit dat besef kan ik het boekje 'Living the wisdom of the Tao' van harte aanbevelen. Het is de complete Tao Te King en dan met toevoegingen van Wayne Dyer als uitleg. Een verademing. Ik lees er vrijwel dagelijks een paar (niet meer) en die brengen mijn wereld telkens weer in perspectief. In alles zit een ziel. Maar niet in de dingen.
RSS Feed