Voor Wilbert

We worden oud

Voor Wilbert (30/3/1962 - 8/11/2013) - lettertype Opens Sans, 13 punts, interlinie 1,2

Thuis heb ik een foto van een oud echtpaar
Ze wandelen op de lange parklaan
die van het Louvre naar de Champs Elysées voert
Ze houden elkaar stevig vast, lopen langzaam
Beide in een lange jas - het voorjaar duurt nog even
Is het leven lief voor ze geweest
Vraag je je af - en kwamen hun dromen uit

Ik denk aan groene zeep, aan melkbussen
die in een sloot worden schoongespoeld
Ik zie een rivier die oneindig lijkt te stromen
een pont die mensen met elkaar verbindt
Als ik me omdraai, kijk ik óok vooruit
Wordt het hier donker, dan wordt het elders licht

Leven is net als lettergrepen
los zijn ze niets, maar aan elkaar geregen...
met woorden vangen we illusies en herinneringen
met beelden halen we zwartwit-denken onderuit
ogen lezen iedereen

Waar jij nu bent is overal
En alles tegelijkertijd
Magisch moet het zijn en zalig voelend
Het veld rimpelt even, daar ben je dan

Wij komen ook - even geduld alstublieft
maar als tijd niet meer bestaat 
is nu ook straks en toen en ooit een keer

Nooit gedacht dat Sipke de hond
jou nog zou overleven

Worden we oud?